[ویکی اهل البیت] حسن بن علی علیه السلام فرزند ارشد امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها و امام دوم شیعیان است. آن حضرت هفت سال از دوران پیامبر اسلام را درک نمود و پس از درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله تقریبا سی سال در کنار پدرش امام علی علیه السلام قرار داشت. پس از شهادت پدر (در سال 40 هجری) مردم با آن حضرت به عنوان جانشین امام علی علیه السلام بیعت نمودند اما به دلیل عدم حمایت از آن حضرت برای جنگ و سرکوب معاویه آن حضرت ناچار به قبول صلح با معاویه در سال 41 هجری گردید. آن حضرت به مدت 10 سال منصب امامت را در دست داشتند و در سال 50 هجری با توطئه معاویه بر اثر مسمومیت در سن 48 سالگی به شهادت رسیدند.
علی بن عیسی اربلی می نویسد: « صحیح ترین اقوال آن است که امام حسن در نیمه ی رمضان سال سوم هجرت در مدینه طیبه متولد شده است . » ولی محمد تقی سپهر در ناسخ التواریخ می نویسد: «آنچه از احادیث مختلف تحقیق کرده و نظر نهایی را اختیار نموده ام ، این است که ولادت امام حسن در روز سه شنبه نیمه ی ماه رمضان سال دوم هجری بوده است.» »
خاتون آبادی برای حضرت پانزده لقب نقل کرده است. به ده مورد که اکثر تاریخ نویسان بر آنها متفق القول هستند ، اشاره می شود : « 1- تقی ؛ 2- طیب ؛ 3- زکی ؛ 4- سید ؛ 5- سبط ؛ 6 – ولی ؛ 7- امین ؛ 8 - مجتبی ؛ 9- حجت ؛ 10- زاهد. » مرحوم علی بن عیسی اربلی می گوید : « مشهورترین آنها " تقی " و بهترین آنها " سید " است که خود پیامبر اکرم این لقب را به ایشان داده است . کنیه " ابومحمد " را پیامبر خدا به آن حضرت داده است و غیر از این برای حضرت کنیه ی دیگری نقل نشده است.
امام حسن مجتبی 7 ساله بود که رسول خدا صلی الله علیه وآله وفات نمودند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله او را سخت دوست می داشت و در روایات آمده است که آن حضرت را بر شانه می نهاد و می گفت: خداوندا، من دوستش دارم، تو نیز او را دوست بدار!»
در روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امامت ایشان و امام حسین علیه السلام مورد تاکید قرار گرفته است: «حسن و حسین امامند، چه قیام کنند و چه نکنند».
در حدیث دیگری آن حضرت می فرمایند: «حسن و حسین، سرور جوانان بهشتند». این حدیث در منابع متعدد شیعه و اهل سنت نقل شده است.
امام حسن علیه السلام در وقایع مهم زیر در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضور دارند که همگی نشان از جایگاه رفیع آن حضرت در نزد خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دارند:
علی بن عیسی اربلی می نویسد: « صحیح ترین اقوال آن است که امام حسن در نیمه ی رمضان سال سوم هجرت در مدینه طیبه متولد شده است . » ولی محمد تقی سپهر در ناسخ التواریخ می نویسد: «آنچه از احادیث مختلف تحقیق کرده و نظر نهایی را اختیار نموده ام ، این است که ولادت امام حسن در روز سه شنبه نیمه ی ماه رمضان سال دوم هجری بوده است.» »
خاتون آبادی برای حضرت پانزده لقب نقل کرده است. به ده مورد که اکثر تاریخ نویسان بر آنها متفق القول هستند ، اشاره می شود : « 1- تقی ؛ 2- طیب ؛ 3- زکی ؛ 4- سید ؛ 5- سبط ؛ 6 – ولی ؛ 7- امین ؛ 8 - مجتبی ؛ 9- حجت ؛ 10- زاهد. » مرحوم علی بن عیسی اربلی می گوید : « مشهورترین آنها " تقی " و بهترین آنها " سید " است که خود پیامبر اکرم این لقب را به ایشان داده است . کنیه " ابومحمد " را پیامبر خدا به آن حضرت داده است و غیر از این برای حضرت کنیه ی دیگری نقل نشده است.
امام حسن مجتبی 7 ساله بود که رسول خدا صلی الله علیه وآله وفات نمودند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله او را سخت دوست می داشت و در روایات آمده است که آن حضرت را بر شانه می نهاد و می گفت: خداوندا، من دوستش دارم، تو نیز او را دوست بدار!»
در روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امامت ایشان و امام حسین علیه السلام مورد تاکید قرار گرفته است: «حسن و حسین امامند، چه قیام کنند و چه نکنند».
در حدیث دیگری آن حضرت می فرمایند: «حسن و حسین، سرور جوانان بهشتند». این حدیث در منابع متعدد شیعه و اهل سنت نقل شده است.
امام حسن علیه السلام در وقایع مهم زیر در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضور دارند که همگی نشان از جایگاه رفیع آن حضرت در نزد خدا و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دارند:
wikiahlb: امام_حسن_علیه_السلام