امام الدین بیضاوی. [ اِ مُدْ دی ب َ ] ( اِخ ) عمربن محمدبن علی مکنی به ابوالقاسم از دانشمندان و فاضلان قرن هفتم هجری است. بزهد و تقوی معروف بوده و مدتی قاضی القضاتی فارس را بعهده داشته است. خرقه تصوف از شیخ حجةالدین ابهری گرفته بوده است. ( شیرازنامه ص 136 ). وفات وی بسال 675 هَ. ق. اتفاق افتاده و در مدرسه مقربیه شیراز مدفون گردیده است. ( از شدالازار چ تهران ص 294 ). این شخص پدر قاضی ناصرالدین عبداﷲ بیضاوی است. صاحب تفسیر معروف و نظام التواریخ است. ( از حواشی همان کتاب ص 294 ).
