امازیس دوم. [ اَ س ِ دُوْ وُ ] ( اِخ ) آمازیس ، پادشاه مصر از سلسله پادشاهان بیست و ششم ( 570 - 526 ق.م. ) از سرداران اپریس ( 588- 568 ق.م. ) بود که بسرداری سپاهی برای خواباندن شورشی در مصر مأمور شد. لیکن بجای انجام وظیفه ای که به او محول شده بود خود را پادشاه مصر خواند و بجنگ اپریس رفت و به سال 569 ق.م. با او در ممفیس مصاف دادو پیروز شد. روایت دیگری حاکی است که اپریس و امازیس در یک زمان ( مدت دو سال ) هر دو بمصر حکومت کرده اند. هرودت امازیس را دیپلماتی دقیق و شراب خوار و زبردست و مردی خوشگذران توصیف کرده است. دوره سلطنت او بصلح و آرامش گذشت ، در آغاز زمامداری او مصر مورد حمله پادشاه بابل قرار گرفت و سپاهیان یونانی او در این جنگ شکست خوردند. بعقیده هرودت امازیس جزیره قبرس را بتصرف درآورد و روابط دوستانه با یونانیان قبرس برقرار کرد. وی فعالیت بیشتری در امر مالیات نشان داد. هرودت او را مبتکر وضع مالیات بر عایدات می داند و مینویسد: سلطنت امازیس خوشبخت ترین ادوار زندگی مصربود. امازیس بود که این قانون را به مصریان تحمیل کرد که هر فرد مصری هر سال باید قدرت و وسایل معاش خود را به فرماندار بگوید. هرکس این عمل را انجام ندهدو منافع مشروع و مناسب خود را مدلل نسازد بمرگ محکوم خواهد شد. سولون قانونگذار آتنی این اصل را از مصریان اقتباس کرد و آن را در میان آتنیها ترویج نمود. ( از تاریخ مصر قدیم تألیف احمد بهمنش ص 196 و 205 و 206 ). هرودت کمبوجیا دومین پادشاه هخامنشی را متهم ساخته است که در مصر لاشه فرعون امازیس را از گور بیرون کشید و پس از انواع زجرها فرمان داد تا او را بسوختند و این افسانه ای است که از هر حیث مخالف عادت و آیین ایرانیان قدیم است و کشف خطوط قبطی در مصر نیز سلوک کمبوجیا را در آن سرزمین خلاف مندرجات هرودت نشان میدهد. ( یشتها تألیف ابراهیم پورداود ج 1 ص 510 ).
