امارت اسلامی بیاره

پیشنهاد کاربران

امارت اسلامی بیاره یک شبه دولت اسلامی کردی بود که مدت کوتاهی به رسمیت شناخته نشده بود، که در سال ۲۰۰۱ از عراق اعلام استقلال کرد و در سال ۲۰۰۳ به پایان رسید.
در سپتامبر 2001، در منطقه بیارا، واقع در منطقه آورومان، یک گروه سلفی کرد به نام انصار الاسلام، همراه با گروه اسلامی کردستان و جنبش اسلامی کردستان، امارت اسلامی بیارا را با نام شهر بیارا تأسیس کردند. سرمایه آن ملا کرکار، رهبر انصارالاسلام، امیر امارت و ویریا صالح و علی باپیر معاونان وی بودند. امارت اولین باری بود که ناسیونالیست های کرد - اسلامی در هدف خود یعنی تأسیس یک دولت کردی تحت شریعت موفق شدند. در شرایطی که این منطقه تحت تحریم واقعی از همه طرف قرار داشت، جهادگران کرد از ایران از امارات حمایت فرامرزی کردند و شبکه هایی را ایجاد کردند که به طور غیرقانونی به این منطقه قاچاق می شدند.
...
[مشاهده متن کامل]

مبارزان انصارالاسلام در امارت اسلامی بیارا هر دو هویت کردی و مسلمان خود را پذیرفتند و از سبک زندگی مذهبی، فرهنگی و سنتی دفاع کردند، به همین دلیل مبارزان انصارالاسلام لباس کردی می پوشیدند و فقط به زبان کردی صحبت می کردند و حامیان خود را تشویق می کردند. برای انجام همین کار. همچنین گزارش شد که انصارالاسلام مرتکب جنایات غیرانسانی علیه غیر مسلمانان، اجرای قوانین سختگیرانه شریعت، نابود کردن هر چیزی که ادعا می کردند «غیر اسلامی» است، و درگاه ها و خانقاه های صوفی را هتک حرمت کردند. دیده بان حقوق بشر انصارالاسلام را به شکنجه زندانیان و اعدام پیشمرگه ها، ارتش عراق، ارتش آمریکا یا هر سرباز خارجی که معمولاً با سر بریدن اسیر شده بودند، متهم کرد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به دلیل سهل انگاری و اجازه دادن آزادانه به اسلام گرایان در آن سوی مرزها مورد انتقاد قرار گرفت.
پس از آغاز عملیات چکش وایکینگ توسط ایالات متحده در سال 2003، امارت پایان یافت. پس از از دست دادن امارت، جنگجویان انصار در مرز ایران و عراق جمع شدند و توسط جهادگران کرد ایرانی به صورت قاچاق به ایران منتقل شدند. سپاه بسیاری را دستگیر کرد و به کردستان عراق بازگرداند تا دستگیر شوند. حکومت اقلیم کردستان می گوید که ایران نیز تا زمانی که جهادی ها مخفیانه و بی سر و صدا وارد می شدند، بسیاری از آنها را نادیده می گرفت و در مناطق دورافتاده مستقر می شدند. گفته می شود که سپاه به کردهای ایرانی که جهادگران را اسکان می دادند هشدار داده بود که اگر در ملاء عام دیده شوند، دستگیر و به عراق بازگردانده می شوند. برخی از جهادگران کرد خانواده های خود را با خود به ایران آوردند. برخی از آنها به مدت دو هفته توسط مقامات بازداشت شدند و سپس آزاد شدند و اجازه اقامت داشتند. برخی از جهادگران در ایران مستقر شدند و برخی دیگر به عراق بازگشتند، یا به شورشیان عراق پیوستند یا به زندگی عادی خود بازگشتند و سبک زندگی جهادی را رها کردند.

امارت اسلامی بیارهامارت اسلامی بیاره
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/امارت_اسلامی_بیاره

بپرس