آماتو جولیانو. آماتو، جولیانو (۱۹۳۸)(Amato, Giuliano)
آماتو، جولیانو
استاد حقوق و سیاستمدار سوسیالیست ایتالیایی، نخست وزیر ایتالیا از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ همچنین از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱. آماتو در رأس یک دولت چپ میانه رو در آوریل سال ۲۰۰۰، در مقام نخست وزیر ایتالیا، سوگند یاد کرد، در حالی که پیش از آن نیز در مقام نخست وزیر (۱۹۹۲ـ۱۹۹۳) و وزیر خزانه داری (۱۹۹۲ـ۲۰۰۰) خدمت کرده بود. آماتو در اولین دورۀ نخست وزیری اش به سبب دقت و ظرافتی که در کاهش مخارج عمومی به خرج داد، به «دکتر باریک بین» معروف شد. همچنین، دولتش از بحرانی ارزی که وی را به کاهش ارزش لیرا۱ و خارج کردن این پول از نظام پولی اروپا مجبور کرد، رهایی یافت. اجرای برنامۀ خصوصی سازی، مجاب کردن رهبران اتحادیه های کارگری به طرح پیوندزدن دستمزدها به قیمت ها، و وضع مالیات بر اقلام تجمّلی، ازجمله اقدامات او در مقام نخست وزیر بود. اگرچه آماتو در ۱۹۹۷ اعلام کرد که از سیاست کناره می گیرد، اما در ۱۹۹۸، در نخستین دولت دالما۲، نخست وزیر ایتالیا، وزیر اصلاحات قانون اساسی شد و در ماه مه ۱۹۹۹ نیز وزارت خزانه داری را برعهده گرفت. آماتو زادۀ تورینو۳ و دانش آموختۀ حقوق بین الملل در دانشگاه پیزا۴ و دانشگاه کلمبیای نیویورک، و استاد حقوق بین الملل تطبیقی۵ در دانشگاه های مودنا۶، پروجا۷، فلورانس۸ و رم بوده است. در ۱۹۵۸، با عضویت در حزب سوسیالیست، زندگی سیاسی خود را آغاز کرد و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳ نمایندۀ این حزب در پارلمان بود. همچنین، معاون کراکسی۹، نخست وزیر ایتالیا (۱۹۸۳ـ۱۹۸۷)، معاون رئیس کابینه (۱۹۸۷ـ۱۹۸۸)، و وزیر خزانه داری (۱۹۸۷ـ۱۹۸۹) بود. آماتو از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ ریاست تشکیلات ضد انحصار را که مشوق رقابتِ منصفانه در کسب وکار و تجارت بود، برعهده داشت.
آماتو، جولیانو
استاد حقوق و سیاستمدار سوسیالیست ایتالیایی، نخست وزیر ایتالیا از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ همچنین از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱. آماتو در رأس یک دولت چپ میانه رو در آوریل سال ۲۰۰۰، در مقام نخست وزیر ایتالیا، سوگند یاد کرد، در حالی که پیش از آن نیز در مقام نخست وزیر (۱۹۹۲ـ۱۹۹۳) و وزیر خزانه داری (۱۹۹۲ـ۲۰۰۰) خدمت کرده بود. آماتو در اولین دورۀ نخست وزیری اش به سبب دقت و ظرافتی که در کاهش مخارج عمومی به خرج داد، به «دکتر باریک بین» معروف شد. همچنین، دولتش از بحرانی ارزی که وی را به کاهش ارزش لیرا۱ و خارج کردن این پول از نظام پولی اروپا مجبور کرد، رهایی یافت. اجرای برنامۀ خصوصی سازی، مجاب کردن رهبران اتحادیه های کارگری به طرح پیوندزدن دستمزدها به قیمت ها، و وضع مالیات بر اقلام تجمّلی، ازجمله اقدامات او در مقام نخست وزیر بود. اگرچه آماتو در ۱۹۹۷ اعلام کرد که از سیاست کناره می گیرد، اما در ۱۹۹۸، در نخستین دولت دالما۲، نخست وزیر ایتالیا، وزیر اصلاحات قانون اساسی شد و در ماه مه ۱۹۹۹ نیز وزارت خزانه داری را برعهده گرفت. آماتو زادۀ تورینو۳ و دانش آموختۀ حقوق بین الملل در دانشگاه پیزا۴ و دانشگاه کلمبیای نیویورک، و استاد حقوق بین الملل تطبیقی۵ در دانشگاه های مودنا۶، پروجا۷، فلورانس۸ و رم بوده است. در ۱۹۵۸، با عضویت در حزب سوسیالیست، زندگی سیاسی خود را آغاز کرد و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳ نمایندۀ این حزب در پارلمان بود. همچنین، معاون کراکسی۹، نخست وزیر ایتالیا (۱۹۸۳ـ۱۹۸۷)، معاون رئیس کابینه (۱۹۸۷ـ۱۹۸۸)، و وزیر خزانه داری (۱۹۸۷ـ۱۹۸۹) بود. آماتو از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ ریاست تشکیلات ضد انحصار را که مشوق رقابتِ منصفانه در کسب وکار و تجارت بود، برعهده داشت.
wikijoo: آماتو،_جولیانو_(۱۹۳۸)