ام قرفه

[ویکی فقه] فاطمه بنت ربیعه معروف به "اُمّ قرفه"، از قبیله فزاره، در میان اعراب جاهلیت جایگاه ویژه ای داشت. او و قبیله اش، با غارت اموال کاروان مسلمانان و توطئه برای قتل پیامبر، درصدد نابودی اسلام برآمدند. سرانجام در سال ششم هجری، ام قرفه در جنگ با سریه زید بن حارثه، کشته شد.
ام قرفه، فاطمه دختر ربیعة بن بدر بن عمرو فزاری، با مالک بن حذیفة بن بدر ازدواج کرد و سیزده پسر به دنیا آورد. اولین آنها «قرفه» نام داشت به همین جهت مادرش به این کنیه خوانده شد. پسران او همه از بزرگان قبیله خویش بودند.
جایگاه اُمّ قرفه
اُمّ قرفه، در میان اعراب جاهلیت از جایگاه ویژه ای برخوردار بود، چنان که به او در خصوص عزت و مناعت طبع، مثل می زدند و می گفتند: فلانی ارجمندتر از اُمّ قرفه است. اگر میان غطفان مشاجره ای در می گرفت، ام قرفه روسری خود را بر نیزه ای می بست و آن را میان آنان برمی افراشتند و آنان تن به صلح می دادند.
توطئه بر علیه پیامبر
ام قرفه در تجهیز نیرو علیه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) کوشا بود. بنابر نقل منابع، او چهل تن از خویشان و نسل خویش را مامور کرده بود تا به مدینه رفته و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را به قتل برسانند.
یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۱.
...