ام رعله قشیریه

[ویکی شیعه] امّ رعله قشیری از زنان راوی از رسول الله (ص) است.
وی زنی شاعر و فصیح بود. ابن حجر گوید که از دو طریق از ابن عباس حدیث وی نقل شده است. ترجمه گفتار وی با رسول خدا (ص) چنین است: «ما زنان پوشیده و پرده نشین که یاور و کمک شوهرانمان هستیم و فرزندان خود را تربیت می کنیم و خانه را منظم و آماده می گردانیم، بهره ای از جهاد در راه خدا نداریم، پس چیزی به ما بیاموزید که ما را به خدا نزدیک نماید. پیامبر صلّی اللّه علیه و اله فرمودند: «ای ام رعله شب و روز استغفار کنید و ذکر خداوند را بگویید، چشم از نامحرمان بپوشید، و آهسته سخن بگویید». ام رعله پس از وفات پیامبر (ص) به مدینه رفت و ناله سر داد ونزد حسنین (ع) رفت و چون پروانه به دور ایشان می گشت و خطاب به فاطمه زهرا (ع) این مرثیه را سرود: یا دار فاطمة المعمور ساحتها هیّجت لی حزنا حیّیت من دار ای خانه فاطمه که ساحتش آباد است. درود بر تو ای خانه، اندوه و غم را در من برانگیختی، همواره بر تو سلام باد.
عمر رضا کحاله گوید: ام رعله زنی فصیح زبان و بلیغ بود. سید محسن امین بعد از بیان گفتار ابن اثیر و ابن حجر (درباره جریان بعد از وفات پیامبر) می گوید از اینکه به دور حسنین گشته و زهرا (ع) را با این شعر مورد خطاب قرار داده، معلوم می شود که شروط کتاب ما (تشیع) را داراست.