اُلیگودندروسیت ( oligodendrocyte ) یا الیگودندروگلیا یا یاختهٔ کم شاخه، [ ۱] یاختهٔ تولیدکنندهٔ میلین در دستگاه عصبی مرکزی است.
اُلیگودندروسیت یکی از انواع سلول های گلیال است دارای زوایدی است که به کمک آنها به نورون های اطراف چنگ می اندازد و غلاف میلین را را دور چندین آکسون ایجاد می کند و باعث تشکیل غلاف میلین در دستگاه عصبی مرکزی می شود. تعداد الیگودندروسیت ها، نسبت به آستروسیت ها ( اختریاخته ها ) ، از دیگر انواع سلول های گلیال، کمتر است.
اُلیگودندروسیت ها در میان اکسونهای میلین دار در ماده خاکستری و سفید مغز و همچنین در اطراف نورون های ستاره ای شکل قرار دارند. سلول های الیگودندروگلیا نورونهای فاقد میلین کوچک را احاطه می کند، همچنین این سلول ها در اطراف اکسون های موجود در دستگاه عصبی مرکزی پوشش میلین را می سازند. سلول های شوان، فقط برای اکسون های محیطی پوشش میلین می سازد در حالی که یک الیگودندروگلیا برای حدود ۳۵ اکسون مرکزی میلین می سازد.
اکسون های میلین دار موجود در دستگاه عصبی مرکزی همانند اکسون های محیطی قادر به هدایت جهشی هستند، در نتیجه سرعت هدایت افزایش می یابد علت آن است که مقدار زیاد لیپید غشا میلین باعث می شود که مقدار بار الکتریکی لازم برای واقطبیده کردن منطقه بین گره های رانویه اکسون ها کم شود بنابراین بار الکتریکی قابل دسترسی برای دپلاریزه کردن گره های رانویه افزایش می یابد به نظر می رسد که الیگودندروگلیا در دستگاه عصبی مرکزی و سلول های شوان در دستگاه عصبی پیرامونی تعداد کانال های یونی اکسون های میلین دار را کنترل می کنند به کمک تکنیک ویژه ای وجود کانال های یونی وابسته به ولتاژ در سلول های شوان مشخص شده اند به نظر می رسد که سلول های سازنده میلین این کانال ها را برای اکسون ها آماده می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاُلیگودندروسیت یکی از انواع سلول های گلیال است دارای زوایدی است که به کمک آنها به نورون های اطراف چنگ می اندازد و غلاف میلین را را دور چندین آکسون ایجاد می کند و باعث تشکیل غلاف میلین در دستگاه عصبی مرکزی می شود. تعداد الیگودندروسیت ها، نسبت به آستروسیت ها ( اختریاخته ها ) ، از دیگر انواع سلول های گلیال، کمتر است.
اُلیگودندروسیت ها در میان اکسونهای میلین دار در ماده خاکستری و سفید مغز و همچنین در اطراف نورون های ستاره ای شکل قرار دارند. سلول های الیگودندروگلیا نورونهای فاقد میلین کوچک را احاطه می کند، همچنین این سلول ها در اطراف اکسون های موجود در دستگاه عصبی مرکزی پوشش میلین را می سازند. سلول های شوان، فقط برای اکسون های محیطی پوشش میلین می سازد در حالی که یک الیگودندروگلیا برای حدود ۳۵ اکسون مرکزی میلین می سازد.
اکسون های میلین دار موجود در دستگاه عصبی مرکزی همانند اکسون های محیطی قادر به هدایت جهشی هستند، در نتیجه سرعت هدایت افزایش می یابد علت آن است که مقدار زیاد لیپید غشا میلین باعث می شود که مقدار بار الکتریکی لازم برای واقطبیده کردن منطقه بین گره های رانویه اکسون ها کم شود بنابراین بار الکتریکی قابل دسترسی برای دپلاریزه کردن گره های رانویه افزایش می یابد به نظر می رسد که الیگودندروگلیا در دستگاه عصبی مرکزی و سلول های شوان در دستگاه عصبی پیرامونی تعداد کانال های یونی اکسون های میلین دار را کنترل می کنند به کمک تکنیک ویژه ای وجود کانال های یونی وابسته به ولتاژ در سلول های شوان مشخص شده اند به نظر می رسد که سلول های سازنده میلین این کانال ها را برای اکسون ها آماده می کنند.
wiki: الیگودندروسیت