استیون پاول «الیوت» اسمیت ( به انگلیسی: Steven Paul "Elliott" Smith ) ( ۶ اوت ۱۹۶۹ — ۲۱ اکتبر ۲۰۰۳ ) خواننده و آهنگ ساز آمریکایی بود. اسمیت در اوماها، نبراسکا به دنیا آمد و در تگزاس بزرگ شد و قسمت زیادی از عمرش را در پورتلند جایی که برای اولین بار محبوبیت را کسب نمود، گذرانید. ساز موسیقی اصلی او گیتار بود و مهارت بالایی در پیانو، کلارینت، گیتار باس، درامز و هارمونیکا داشت. اسمیت صدایی بسیار ممتاز و مشخص داشت که سبک آواز او با «آهسته خواندن ( نجوا کردن ) » و استفاده از تکنیک های مولتی ترک برای ساختن لایه های مختلف موسیقی، بافت ها و هارمونی ها شناخته می شد.
... [مشاهده متن کامل]
بعد از چندین سال اجرای آهنگ های راک در گروه هیت مایزر او کارهای تنهایی خود را در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد و برچسپ های موسیقی مستقل خود را با نام های کاویتی سرچ و کیل راک استارز آماده ساخت. در سال ۱۹۹۷ قراردادی را با دریم ورکز ریکاردز به امضاء رسانید که توسط آن توانست دو آلبوم را عرضه کند. اسمیت برجستگی کاری بسیار زیادی را توسط ترانه «میس میزری» موسیقی متن فیلم گود ویل هانتینگ که برای جایزه اسکار برای «بهترین آهنگ ابتکاری» نیز نامزد شده بود در سال ۱۹۹۸ به دست آورد.
اسمیت از افسردگی، الکلیسم و اعتیاد به داروهای مخدر رنج می برد که بیشتر در آهنگ هایش نیز این مشکلات آشکار بود. در سن ۳۴ سالگی، او در لس آنجلس، کالیفرنیا با دو زخم ناشی از چاقو روی سینه اش جان سپرد. کالبد شکافی نیز برای نشان دادن اینکه آیا این یک خودکشی بوده یا خیر بی نتیجه بود. اسمیت در زمان مرگش روی ششمین آلبوم استودیویی خود، از یک زیرزمین روی تپه، که پس از مرگش منتشر شد کار می کرد.
استیون پاول اسمیت در بیمارستان کلارکسون واقع در اوماها، نبراسکا به دنیا آمد. مادرش بونی ولچ معلم موسیقی در یک مدرسه ابتدایی و پدرش گری اسمیت در همان زمان در دانشگاه نبراسکا مشغول به تحصیل در بخش پزشکی بود. والدین او تقریباً یک سال بعد از هم جدا شدند و اسمیت همراه با مادرش به دانکن ویل در تگزاس نقل مکان نمود. بعدها اسمیت یک خالکوبی از نقشه تگزاس را روی بازویش نقاشی کرد و گفت: «من این را به خاطر دوست داشتن تگزاس نقاشی نکردم، تقریباً برعکس است. اما من این را فراموش نخواهم کرد، اگرچه من فریفته آن شده ام چون اصلاً اینجا را دوست ندارم. »
اسمیت کودکی سخت و مشکلات فراوانی همراه با ناپدری اش چارلی ولچ داشت. :۳ بعدها اینطور باور داشت که توسط ولچ در کودکی مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته بود. او این قسمت سخت از زندگی اش را در ترانه ای با نام «اندکی آواز» ( به انگلیسی: Some Song ) اینطور بیان می کند، «چارلی تو را هفته به هفته کتک می زند، و هنگامی که تو بزرگ می شوی یک انسان عجیب خواهی بود. » :۳ نام «چارلی» در چند ترانه دیگر او نیز به چشم می خورد، ترانه هایی مانند «گُل هایی برای چارلی» و «مرد بدون اعتماد». خانواده او در طول بیشترین دوران کودکی اسمیت عضو «جامعه مسیح» بودند اما بعداً شروع به رفتن به یک کلیسای مذهبی متدیست نمودند و همان جا اسمیت احساس کرد که رفتن به کلیسا برای او ارزش کمی دارد جز اینکه «او را فقط از جهنم می ترساند». :۱۲–۱۴ در مصاحبه ای در سال ۲۰۰۱ اعلام کرد، «من لزوماً به یک روش خاص روحانیت معتقد نیستم بلکه روش خودم را دارم».
... [مشاهده متن کامل]
بعد از چندین سال اجرای آهنگ های راک در گروه هیت مایزر او کارهای تنهایی خود را در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد و برچسپ های موسیقی مستقل خود را با نام های کاویتی سرچ و کیل راک استارز آماده ساخت. در سال ۱۹۹۷ قراردادی را با دریم ورکز ریکاردز به امضاء رسانید که توسط آن توانست دو آلبوم را عرضه کند. اسمیت برجستگی کاری بسیار زیادی را توسط ترانه «میس میزری» موسیقی متن فیلم گود ویل هانتینگ که برای جایزه اسکار برای «بهترین آهنگ ابتکاری» نیز نامزد شده بود در سال ۱۹۹۸ به دست آورد.
اسمیت از افسردگی، الکلیسم و اعتیاد به داروهای مخدر رنج می برد که بیشتر در آهنگ هایش نیز این مشکلات آشکار بود. در سن ۳۴ سالگی، او در لس آنجلس، کالیفرنیا با دو زخم ناشی از چاقو روی سینه اش جان سپرد. کالبد شکافی نیز برای نشان دادن اینکه آیا این یک خودکشی بوده یا خیر بی نتیجه بود. اسمیت در زمان مرگش روی ششمین آلبوم استودیویی خود، از یک زیرزمین روی تپه، که پس از مرگش منتشر شد کار می کرد.
استیون پاول اسمیت در بیمارستان کلارکسون واقع در اوماها، نبراسکا به دنیا آمد. مادرش بونی ولچ معلم موسیقی در یک مدرسه ابتدایی و پدرش گری اسمیت در همان زمان در دانشگاه نبراسکا مشغول به تحصیل در بخش پزشکی بود. والدین او تقریباً یک سال بعد از هم جدا شدند و اسمیت همراه با مادرش به دانکن ویل در تگزاس نقل مکان نمود. بعدها اسمیت یک خالکوبی از نقشه تگزاس را روی بازویش نقاشی کرد و گفت: «من این را به خاطر دوست داشتن تگزاس نقاشی نکردم، تقریباً برعکس است. اما من این را فراموش نخواهم کرد، اگرچه من فریفته آن شده ام چون اصلاً اینجا را دوست ندارم. »
اسمیت کودکی سخت و مشکلات فراوانی همراه با ناپدری اش چارلی ولچ داشت. :۳ بعدها اینطور باور داشت که توسط ولچ در کودکی مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته بود. او این قسمت سخت از زندگی اش را در ترانه ای با نام «اندکی آواز» ( به انگلیسی: Some Song ) اینطور بیان می کند، «چارلی تو را هفته به هفته کتک می زند، و هنگامی که تو بزرگ می شوی یک انسان عجیب خواهی بود. » :۳ نام «چارلی» در چند ترانه دیگر او نیز به چشم می خورد، ترانه هایی مانند «گُل هایی برای چارلی» و «مرد بدون اعتماد». خانواده او در طول بیشترین دوران کودکی اسمیت عضو «جامعه مسیح» بودند اما بعداً شروع به رفتن به یک کلیسای مذهبی متدیست نمودند و همان جا اسمیت احساس کرد که رفتن به کلیسا برای او ارزش کمی دارد جز اینکه «او را فقط از جهنم می ترساند». :۱۲–۱۴ در مصاحبه ای در سال ۲۰۰۱ اعلام کرد، «من لزوماً به یک روش خاص روحانیت معتقد نیستم بلکه روش خودم را دارم».
