الیزابت یکم ( انگلیسی: Elizabeth I؛ ۷ سپتامبر ۱۵۳۳ – ۲۴ مارس ۱۶۰۳ ) از ۱۷ نوامبر ۱۵۵۸ تا زمان مرگش در ۱۶۰۳ ملکهٔ انگلستان و ایرلند بود. او گاهی با عنوان های الیزابت دوشیزه، گلوریانا و ملکه بث نیکو نیز نامیده شده است. الیزابت آخرین شخص از پنج فرمانروای دودمان تودور بود. [ ۱]
الیزابت دختر هنری هشتم و همسر دومش آن بولین بود. هنگامی که الیزابت حدوداً دو ساله بود، مادرش اعدام شد. پیمان آن به هنری فسخ شد و الیزابت فرزند نامشروع اعلان شد. برادر ناتنی اش، ادوارد ششم تا زمان مرگش در ۱۵۵۳ فرمانروایی را بر عهده داشت و سپس تاج را به لیدی جین گری به میراث گذاشت و دست دو خواهر ناتنی خود یعنی مری کاتولیک مذهب و خواهر جوان تر یعنی الیزابت را از جانشینی تخت کوتاه کرد، اما این کار برخلاف قانون فرمان جانشینی بود. با کنار گذاردن وصیت نامهٔ ادوارد، مری ملکه شد و لیدی جین گری را کنار گذاشتند. در دوران سلطنت مری، الیزابت به اتهام حمایت از شورشیان پروتستان نزدیک به یک سال زندانی شد.
در پی مرگ خواهر ناتنی اش در ۱۵۵۸، الیزابت به تخت پادشاهی رسید و حکومت خود را با مشورت خوب آغاز کرد. [ الف] او به شدت به گروهی از مشاوران مورد اطمینان خود که توسط ویلیام سیسل، یکمین بارون بورلی رهبری می شد، تکیه داشت. یکی از نخستین اقدامات او به عنوان ملکه تأسیس کلیسای پروتستان انگلستان بود، که خود رئیس عالی این کلیسا شد. این اجتماع مذهبی الیزابت قرار بود به کلیسای انگلستان بدل شود. انتظار می رفت که الیزابت ازدواج کند و وارثی به دنیا آورد؛ با این حال، با وجود خواستگاری های متعدد، او هرگز این کار را نکرد. در نهایت عمه زاده اش جیمز ششم اسکاتلند جانشین الیزابت شد و پادشاهی بریتانیای کبیر را پایه گذاری کرد. الیزابت پیش از این مسئولیت زندانی کردن و اعدام مادر جیمز، ماری یکم، ملکه اسکاتلند را بر عهده داشت.
الیزابت در زمینهٔ نظارت بر حکومت، میانه روتر از پدرش و خواهر و برادر ناتنی اش بود. [ ۳] یکی از شعارهای او "video et taceo" ( «می بینم و هیچ نمی گویم» ) بود. [ ۴] در مسائل مذهبی، نسبتاً شکیبا بود و از آزار و اذیت سازمان یافته پرهیز می کرد. پس از سال ۱۵۷۰، زمانی که پاپ او را نامشروع خواند و پیروان الیزابت را از اطاعت دستوراتش منع کرد، چندین توطئه، زندگی ملکه را به خطر انداخت. اما تمامی این دسیسه ها با کمک سرویس مخفی وزرایش با شکست مواجه شد. الیزابت در روابط خارجی، محتاط عمل می کرد و در ارتباط با دو ابرقدرت فرانسه و اسپانیا تعادل را برقرار می کرد. او از شماری کارزارهای نظامی ناکارآمد و با منابع ناچیز در هلند اسپانیا، فرانسه و ایرلند حمایت می کرد. در اواسط سال ۱۵۸۰، جلوگیری از جنگ با اسپانیا بیشتر از این نمی توانست ادامه پیدا کند و هنگامی که اسپانیا سرانجام در سال ۱۵۸۸ تصمیم به فتح انگلستان گرفت، شکست نیروی دریایی اسپانیا مشهور به ( آرمادا ) ، ملکه الیزابت را با یکی از بزرگترین پیروزی های نظامی در تاریخ انگلستان پیوند داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفالیزابت دختر هنری هشتم و همسر دومش آن بولین بود. هنگامی که الیزابت حدوداً دو ساله بود، مادرش اعدام شد. پیمان آن به هنری فسخ شد و الیزابت فرزند نامشروع اعلان شد. برادر ناتنی اش، ادوارد ششم تا زمان مرگش در ۱۵۵۳ فرمانروایی را بر عهده داشت و سپس تاج را به لیدی جین گری به میراث گذاشت و دست دو خواهر ناتنی خود یعنی مری کاتولیک مذهب و خواهر جوان تر یعنی الیزابت را از جانشینی تخت کوتاه کرد، اما این کار برخلاف قانون فرمان جانشینی بود. با کنار گذاردن وصیت نامهٔ ادوارد، مری ملکه شد و لیدی جین گری را کنار گذاشتند. در دوران سلطنت مری، الیزابت به اتهام حمایت از شورشیان پروتستان نزدیک به یک سال زندانی شد.
در پی مرگ خواهر ناتنی اش در ۱۵۵۸، الیزابت به تخت پادشاهی رسید و حکومت خود را با مشورت خوب آغاز کرد. [ الف] او به شدت به گروهی از مشاوران مورد اطمینان خود که توسط ویلیام سیسل، یکمین بارون بورلی رهبری می شد، تکیه داشت. یکی از نخستین اقدامات او به عنوان ملکه تأسیس کلیسای پروتستان انگلستان بود، که خود رئیس عالی این کلیسا شد. این اجتماع مذهبی الیزابت قرار بود به کلیسای انگلستان بدل شود. انتظار می رفت که الیزابت ازدواج کند و وارثی به دنیا آورد؛ با این حال، با وجود خواستگاری های متعدد، او هرگز این کار را نکرد. در نهایت عمه زاده اش جیمز ششم اسکاتلند جانشین الیزابت شد و پادشاهی بریتانیای کبیر را پایه گذاری کرد. الیزابت پیش از این مسئولیت زندانی کردن و اعدام مادر جیمز، ماری یکم، ملکه اسکاتلند را بر عهده داشت.
الیزابت در زمینهٔ نظارت بر حکومت، میانه روتر از پدرش و خواهر و برادر ناتنی اش بود. [ ۳] یکی از شعارهای او "video et taceo" ( «می بینم و هیچ نمی گویم» ) بود. [ ۴] در مسائل مذهبی، نسبتاً شکیبا بود و از آزار و اذیت سازمان یافته پرهیز می کرد. پس از سال ۱۵۷۰، زمانی که پاپ او را نامشروع خواند و پیروان الیزابت را از اطاعت دستوراتش منع کرد، چندین توطئه، زندگی ملکه را به خطر انداخت. اما تمامی این دسیسه ها با کمک سرویس مخفی وزرایش با شکست مواجه شد. الیزابت در روابط خارجی، محتاط عمل می کرد و در ارتباط با دو ابرقدرت فرانسه و اسپانیا تعادل را برقرار می کرد. او از شماری کارزارهای نظامی ناکارآمد و با منابع ناچیز در هلند اسپانیا، فرانسه و ایرلند حمایت می کرد. در اواسط سال ۱۵۸۰، جلوگیری از جنگ با اسپانیا بیشتر از این نمی توانست ادامه پیدا کند و هنگامی که اسپانیا سرانجام در سال ۱۵۸۸ تصمیم به فتح انگلستان گرفت، شکست نیروی دریایی اسپانیا مشهور به ( آرمادا ) ، ملکه الیزابت را با یکی از بزرگترین پیروزی های نظامی در تاریخ انگلستان پیوند داد.
wiki: الیزابت یکم