الگوی ویدمن اشتاتن

الگوهای ویدمن اشتاتن یا به شکل دقیق تر ساختارهای تامسون اشکالی از کریستال های نیکل - آهن هستند که در اکتاهیدرات های شهاب سنگ آهنی و بعضی پالازیت ها یافت می شوند.
آن ها از ترکیب مقدار مناسبی از کاماسیت و نوارهای تائنیت که به آن ها لاملا گفته می شود، تشکیل شده اند. معمولاً در درزهای درون لاملا می تواند ترکیب مناسبی از کاماسیت و تائنیت به نام پلیسیت پیدا کرد.
الگو ویدمن اشتاتن ویژگی های استیل های جدید مانند آلیاژها تیتانیوم و زیرکونیم را توصیف می کند. [ ۱]
در ۱۸۰۸، این الگوها به نام کونت الویس وون بخ ویدمن اشتاتن ( مسیول چینی امپراتوری وین ) نام گرفتند. زمانی که شعله شهاب سنگ آهنی را گرم می کند، [ ۲] ویدمن اشتاتن متوجه تفاوت رنگ و جلا مناطق مختلف ( به خاطر تفاوت میزان اکسیده شدن ) شد. او این دستاورد رو منتشر نکرد و فقط به همکارانش در مورد آن گفتگو کرد.
کارل وون اسکریبرس، مسیول کابینه مواد معدنی و جانورشناسی متوجه این کشف شد، و این ساختار را ویدمن اشتاتن نامید. [ ۳] [ ۴]
ولی امروزه بر این باورند که تمام اعتبار این کشف در واقع باید متعلق به معدن شناس انگلیسی ویلیام تامسون باشد. چون اون همین دستاورد را چهار سال زودتر منتشر کرد. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
تامسون زمانی که در ناپل در سال ۱۸۰۴ کار می کرد، یک شهاب سنگ کراسنوجرسک را با اسید نیتریک آزمایش کرد با هدف این که زنگ آهن آن را به علت اکسیده شدن از بین ببرد. بلافاصله پس از برخورد اسید با فلز، اشکال عجیبی در سطح آن پدیدار شد که که آن را مانند بالا گزارش و توصیف کرد. جنگ های داخلی و ناپایداری سیاسی در ایتالیای جنوبی باعث شد که تامسون نتواند ارتباط خود را با همکارانش در انگلیس حفظ کند. این موضوع به خاطر مرگ پیک همراهش به وجود آمد. [ ۶] به خاطر همین موضوع در ۱۸۰۴ مشاهداتش فقط در فرانسه توسط Bibliothèque Britannique منتشر شد. در آغاز سال ۱۸۰۶ ناپلئون به امپراتوری ناپل حمله کرد و تامسون ناچار به فرار به سیسیلی در نوامبر همان سال شد. [ ۶] او در پالرمو در سن ۴۶ سالگی در گذشت. در ۱۸۰۸ کارهای تامسون دوباره به زبان ایتالیای در Atti dell'Accademia Delle Scienze di Siena انتشار پیدا کرد.
نبردهای ناپلئون باعث قطع ارتباط تامسون با جامعه دانشمندان شد، همچنین مرگ زودهنگام وی باعث شد زحماتش تا سال های زیاد مورد توجه قرار نگیرند.