همان طور که می دانیم مسئله یافتن کوتاهترین مسیر، یک مسئله بهینه سازیست که گاه حل آن بسیار دشوار است و گاه نیز بسیار زمانبر. برای مثال مسئله فروشنده دوره گرد را نیز می توان مطرح کرد. در این روش ( ACo ) ، مورچه های مصنوعی به وسیلهٔ حرکت بر روی نمودار مسئله و با باقی گذاشتن نشانه هایی بر روی نمودار، همچون مورچه های واقعی که در مسیر حرکت خود نشانه های باقی می گذارند، باعث می شوند که مورچه های مصنوعی بعدی بتوانند راه حل های بهتری را برای مسئله فراهم نمایند. همچنین در این روش می توان توسط مسائل محاسباتی - عددی بر مبنای علم احتمالات بهترین مسیر را در یک نمودار یافت.
روش که از رفتار مورچه ها در یافتن مسیر بین محل لانه و غذا الهام گرفته شده؛ اولین بار در ۱۹۹۲ توسط مارکو دوریگو ( Marco Dorigo ) در پایان نامهٔ دکترایش مطرح شد. . .
الگوریتم کلونی مورچه الهام گرفته شده از مطالعات و مشاهدات روی کلونی مورچه هاست. این مطالعات نشان داده که مورچه ها حشراتی اجتماعی هستند که در کلونی ها زندگی می کنند و رفتار آن ها بیشتر در جهت بقاء کلونی است تا در جهت بقاء یک جزء از آن. یکی از مهم ترین و جالبترین رفتار مورچه ها، رفتار آن ها برای یافتن غذا است و به ویژه چگونگی پیدا کردن کوتاهترین مسیر میان منابع غذایی و آشیانه. این نوع رفتار مورچه ها دارای نوعی هوشمندی توده ای است که اخیراً مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است در دنیای واقعی مورچه ها ابتدا به طور تصادفی به این سو و آن سو می روند تا غذا بیابند. سپس به لانه بر می گردند و ردّی از فرومون ( Pheromone ) به جا می گذارند. چنین ردهایی پس از باران به رنگ سفید در می آیند و قابل رویت اند. مورچه های دیگر وقتی این مسیر را می یابند، گاه پرسه زدن را رها کرده و آن را دنبال می کنند. سپس اگر به غذا برسند به خانه بر می گردند و رد دیگری از خود در کنار رد قبل می گذارند؛ و به عبارتی مسیر قبل را تقویت می کنند. فرومون به مرور تبخیر می شود که از سه جهت مفید است:
• باعث می شود مسیر جذابیت کمتری برای مورچه های بعدی داشته باشد. از آنجا که یک مورچه در زمان دراز راه های کوتاه تر را بیش تر می پیماید و تقویت می کند هر راهی بین خانه و غذا که کوتاه تر ( بهتر ) باشد بیشتر تقویت می شود و آنکه دورتر است کمتر.
• اگر فرومون اصلاً تبخیر نمی شد، مسیرهایی که چند بار طی می شدند، چنان بیش از حد جذّاب می شدند که جستجوی تصادفی برای غذا را بسیار محدود می کردند.
• وقتی غذای انتهای یک مسیر جذاب تمام می شد رد باقی می ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش که از رفتار مورچه ها در یافتن مسیر بین محل لانه و غذا الهام گرفته شده؛ اولین بار در ۱۹۹۲ توسط مارکو دوریگو ( Marco Dorigo ) در پایان نامهٔ دکترایش مطرح شد. . .
الگوریتم کلونی مورچه الهام گرفته شده از مطالعات و مشاهدات روی کلونی مورچه هاست. این مطالعات نشان داده که مورچه ها حشراتی اجتماعی هستند که در کلونی ها زندگی می کنند و رفتار آن ها بیشتر در جهت بقاء کلونی است تا در جهت بقاء یک جزء از آن. یکی از مهم ترین و جالبترین رفتار مورچه ها، رفتار آن ها برای یافتن غذا است و به ویژه چگونگی پیدا کردن کوتاهترین مسیر میان منابع غذایی و آشیانه. این نوع رفتار مورچه ها دارای نوعی هوشمندی توده ای است که اخیراً مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است در دنیای واقعی مورچه ها ابتدا به طور تصادفی به این سو و آن سو می روند تا غذا بیابند. سپس به لانه بر می گردند و ردّی از فرومون ( Pheromone ) به جا می گذارند. چنین ردهایی پس از باران به رنگ سفید در می آیند و قابل رویت اند. مورچه های دیگر وقتی این مسیر را می یابند، گاه پرسه زدن را رها کرده و آن را دنبال می کنند. سپس اگر به غذا برسند به خانه بر می گردند و رد دیگری از خود در کنار رد قبل می گذارند؛ و به عبارتی مسیر قبل را تقویت می کنند. فرومون به مرور تبخیر می شود که از سه جهت مفید است:
• باعث می شود مسیر جذابیت کمتری برای مورچه های بعدی داشته باشد. از آنجا که یک مورچه در زمان دراز راه های کوتاه تر را بیش تر می پیماید و تقویت می کند هر راهی بین خانه و غذا که کوتاه تر ( بهتر ) باشد بیشتر تقویت می شود و آنکه دورتر است کمتر.
• اگر فرومون اصلاً تبخیر نمی شد، مسیرهایی که چند بار طی می شدند، چنان بیش از حد جذّاب می شدند که جستجوی تصادفی برای غذا را بسیار محدود می کردند.
• وقتی غذای انتهای یک مسیر جذاب تمام می شد رد باقی می ماند.
wiki: الگوریتم کلونی مورچگان