فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه عمومی
آلگرو. آلگرو ( تلفظ ایتالیایی: ، کاتالانی: L'Alguer، ساردنیایی: S'Alighèra، ساساری: La Liéra ) شهری است با حدود ۴۴، ۰۰۰ نفر جمعیت در ایتالیا. این شهر در ساساری، در شمال غرب جزیره ساردنی و در کنار دریای مدیترانه قرار گرفته است. نام آل گرو از کلمه لاتین Aleguerium، به معنای وجود جلبک در ساحل، برگرفته شده است. [ ۲] زبان کاتالانی در این شهر نیمه رسمی است که این موضوع در کشور ایتالیا، مشابهی ندارد.
مکان کنونی آلگرو از دوره های پیش از تاریخ، مسکونی بوده است. چنین گفته شده که مردمان اوزیری در چهارهزار سال پیش از میلاد در این مکان بوده اند. مردمان نوراگه نیز در حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد به این مکان رسیده و سکونت گاه هایی برپا کرده بودند.
به دلیل قرارگیری در منطقه ای استراتژیک در کنار دریای مدیترانه، آلگرو در سال ۱۱۰۲ توسط خانواده جنوایی دوریا، به عنوان قلعه ای مستحکم بنا شد. خاندان دوریا قرن ها بر آن فرمان راندند، البته به جز دوره کوتاهی که پیزا بر آن مسلط شد ( ۱۲۸۴ - ۱۲۸۳ ) . در سال ۱۳۵۳، شهر توسط برناردو د کابررا به تصرف پادشاهی آراگون درآمد. در سال ۱۳۷۲، پس از تعدادی شورش در این منطقه، مردم بومی جنوایی و ساردنیایی به مرور مطرود گشتند و پس از سال ها، جمعیت شهر به دلیل ورود مهاجران کاتالان افزایش پیدا کرد. [ ۳] در قرن شانزدهم شهر به رونق اقتصادی رسید.
سلطه آراگونی ها بر آلگرو، در سال ۱۷۰۲ و با تصرف شهر به دست خاندان هابسبورگ خاتمه یافت. در ۱۷۲۰، پیمونتی هایی که از خانودان ساووی فرمان می گرفتند، بر شهر چیره شدند. حدود سال ۱۷۵۰ کانالی عریض برای افزایش قدرت دفاعی شهر حفاری شد. در ۱۸۲۱، قحطی بزرگی باعث شورشی خونین و مرگ بسیاری شد. در همان قرن، آلگرو بار دیگر به شهری نظامی تبدیل شده و در دوره حکمرانی فاشیست ها هم این چهره را حفظ نمود. در طول جنگ جهانی دوم شهر بمباران شد و مراکز تاریخی آن خسارتی سنگین دیدند. در دهه ۱۹۵۰ نیز مالاریا در این شهر ریشه کن گشت.
در حال حاضر آلگرو یکی از شهرهای توریستی ساردنی به شمار می رود.
زبان کاتالانی در زمان حکومت آراگونی ها و ورود مهاجران کاتالان به این شهر، تبدیل به زبان اصلی مردم شد. [ ۴] تحقیقات نشان می دهد اکنون کاتالانی آلگرویی، زبان اصلی %۲۲٫۴ از مردم این شهر است و %۶۰ مردم هم به خوبی آن را می فهمند. البته زبان های ساردنیایی و ایتالیایی رواج بسیاری داشته و بسیاری از مردم شهر به این زبان ها تکلم می کنند. زبان کاتالانی بیشتر در بین مردم محله "اینترا موئنیا" و محلات مشرف به ساحل رواج دارد در حالی که در حومه شهر زبان ساردنیایی، زبان غالب گویشوران است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمکان کنونی آلگرو از دوره های پیش از تاریخ، مسکونی بوده است. چنین گفته شده که مردمان اوزیری در چهارهزار سال پیش از میلاد در این مکان بوده اند. مردمان نوراگه نیز در حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد به این مکان رسیده و سکونت گاه هایی برپا کرده بودند.
به دلیل قرارگیری در منطقه ای استراتژیک در کنار دریای مدیترانه، آلگرو در سال ۱۱۰۲ توسط خانواده جنوایی دوریا، به عنوان قلعه ای مستحکم بنا شد. خاندان دوریا قرن ها بر آن فرمان راندند، البته به جز دوره کوتاهی که پیزا بر آن مسلط شد ( ۱۲۸۴ - ۱۲۸۳ ) . در سال ۱۳۵۳، شهر توسط برناردو د کابررا به تصرف پادشاهی آراگون درآمد. در سال ۱۳۷۲، پس از تعدادی شورش در این منطقه، مردم بومی جنوایی و ساردنیایی به مرور مطرود گشتند و پس از سال ها، جمعیت شهر به دلیل ورود مهاجران کاتالان افزایش پیدا کرد. [ ۳] در قرن شانزدهم شهر به رونق اقتصادی رسید.
سلطه آراگونی ها بر آلگرو، در سال ۱۷۰۲ و با تصرف شهر به دست خاندان هابسبورگ خاتمه یافت. در ۱۷۲۰، پیمونتی هایی که از خانودان ساووی فرمان می گرفتند، بر شهر چیره شدند. حدود سال ۱۷۵۰ کانالی عریض برای افزایش قدرت دفاعی شهر حفاری شد. در ۱۸۲۱، قحطی بزرگی باعث شورشی خونین و مرگ بسیاری شد. در همان قرن، آلگرو بار دیگر به شهری نظامی تبدیل شده و در دوره حکمرانی فاشیست ها هم این چهره را حفظ نمود. در طول جنگ جهانی دوم شهر بمباران شد و مراکز تاریخی آن خسارتی سنگین دیدند. در دهه ۱۹۵۰ نیز مالاریا در این شهر ریشه کن گشت.
در حال حاضر آلگرو یکی از شهرهای توریستی ساردنی به شمار می رود.
زبان کاتالانی در زمان حکومت آراگونی ها و ورود مهاجران کاتالان به این شهر، تبدیل به زبان اصلی مردم شد. [ ۴] تحقیقات نشان می دهد اکنون کاتالانی آلگرویی، زبان اصلی %۲۲٫۴ از مردم این شهر است و %۶۰ مردم هم به خوبی آن را می فهمند. البته زبان های ساردنیایی و ایتالیایی رواج بسیاری داشته و بسیاری از مردم شهر به این زبان ها تکلم می کنند. زبان کاتالانی بیشتر در بین مردم محله "اینترا موئنیا" و محلات مشرف به ساحل رواج دارد در حالی که در حومه شهر زبان ساردنیایی، زبان غالب گویشوران است.
wiki: آلگرو
دانشنامه آزاد فارسی
آلگرو. آلِگْرو (allegro)
(در ایتالیایی به معنای شادمانه ، سرزنده) در موسیقی ، یک پاساژ۱، موومان۲، یا ساختۀ زنده، بانشاط یا سریع.
(در ایتالیایی به معنای شادمانه ، سرزنده) در موسیقی ، یک پاساژ۱، موومان۲، یا ساختۀ زنده، بانشاط یا سریع.
wikijoo: آلگرو
پیشنهاد کاربران
آلِگرو: ( خُنیا/موسیقی ) تُند