الگاروه

آلگاروه. آلگاروِه (Algarve)
آلگاروِه
(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب پرتغال. از شرق به اسپانیا، و از غرب و جنوب به اقیانوس اطلس محدود است؛ با بخش کنونی فارو۱، مرکز ایالتی آلگاروه هم مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و ۳۴۶هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵). به سبب مهاجرت های داخلی، در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می شوند. تپه ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان نخل و اوکالیپتوس است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت۲، جنوبی ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی ها۳، رومی ها و ویزیگوت ها۴ بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور۵ (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.