آلکسی نیکولایویچ کاسیگین ( روسی: Алексе́й Никола́евич Косы́гин، آوانگاری Aleksej Nikolajevič Kosygin؛ IPA: ; زاده ۲۱ فوریهٔ ۱۹۰۴ – درگذشته ۱۸ دسامبر ۱۹۸۰ ) سیاستمدار برجستۀ اهل اتحاد شوروی در دوران جنگ سرد بود. وی بین سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۰ به عنوان رئیس شورای وزرای شوروی خدمت کرده است و در این زمان به همراه لئونید برژنف، رهبر وقت شوروی یکی از تاثیرگذارترین سیاست گذاران شوروی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
وی همچنین برندۀ جوایزی همچون درجه لنین و درجه پرچم سرخ شده است.
آلِکْسی نیکلایوویچ کاسیگین، در ۲۱ فوریه ۱۹۰۴ در سن پترزبورگ به دنیا آمد.
هنگامی که بلشویک ها قدرت را در شوروی به دست گرفتند وی سیزده سال بیشتر نداشت با این حال دو سال بعد داوطلبانه به صفوف ارتش سرخ شوروی پیوست و در جنگ داخلی آن کشور که میان روس های سفید و سرخ رخ داد، شرکت جست.
کاسیگین که فارغ التحصیل رشته نساجی بود در کار مدیریت واحدهای صنعتی لیاقت زیادی از خود نشان داد.
وی در سال ۱۹۲۷ در ۲۳ سالگی به حزب کمونیست شوروی سابق پیوست و در سال ۱۹۳۸ مدیر کارخانه نساجی لنین گراد و اندکی بعد شهردار این شهر شد. کاسیگین در ۴۴ سالگی به وزارت دارایی دست یافت و سپس به وزارت صنایع سبک انتخاب گردید. وی در سال های بعد مدارج ترقی را پیمود
در اکتبر سال ۱۹۶۴ ( ۱۳۴۳ ) طبق تصمیم کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی، خروشچف از سمت ریاست شورای وزیران برکنار و به جای وی آلکسی کاسیگین انتخاب شد.
کاسیگین که در دوران حکومت برژنف به ریاست جمهوری اتحاد جماهیر شوروی سابق هم رسید، یک شخصیت تکنوکرات و طرفدار تکنولوژی بود و چنان در این امر به آگاهی دست یافت که در جریان سفرهای خارجی خود، هنگام بازدید از مؤسسات صنعتی، با طرح سؤالات خود موجب شگفتی می شد. هنگامی که کاسیگین در ۶۰ سالگی به نخست وزیری شوروی رسید، برخلاف خروشچف، نه تنها اهل هیاهو و غوغا نبود، بلکه کمتر از هر نخست وزیری خود را نشان می داد.
کاسیگین بیش از دیگر نخست وزیران شوروی به خارج سفر کرد و سفرهای متعددی به انگلستان، فرانسه، آلمان، هند، مصر، چین، کوبا و ویتنام شمالی صورت داد.
شهرت بین المللی کاسیگین بیشتر به خاطر دیپلماسی او بود که در جریان جنگ هند و پاکستان بر سر کشمیر توانست طی کنفرانس صلح تاشکند، طرفین را آشتی دهد. ایالات متحده و شوروی تلاش های دیپلماتیک زیادی کردند تا از گسترش درگیری بین دو کشور جلوگیری کنند. شوروی تحت رهبری کاسیگین، مذاکرات آتش بس را در تاشکند ( در ازبکستان فعلی ) میزبانی کرد. جایی که نخست وزیر هند لعل بهادر شاستری و رئیس جمهور پاکستان ایوب خان توافق نامه تاشکند را امضا کردند که در آن توافق کردند تا قبل از ۲۵ فوریه سال ۱۹۶۶ تا مرزهای قبل از ماه اوت عقب نشینی کنند.
... [مشاهده متن کامل]
وی همچنین برندۀ جوایزی همچون درجه لنین و درجه پرچم سرخ شده است.
آلِکْسی نیکلایوویچ کاسیگین، در ۲۱ فوریه ۱۹۰۴ در سن پترزبورگ به دنیا آمد.
هنگامی که بلشویک ها قدرت را در شوروی به دست گرفتند وی سیزده سال بیشتر نداشت با این حال دو سال بعد داوطلبانه به صفوف ارتش سرخ شوروی پیوست و در جنگ داخلی آن کشور که میان روس های سفید و سرخ رخ داد، شرکت جست.
کاسیگین که فارغ التحصیل رشته نساجی بود در کار مدیریت واحدهای صنعتی لیاقت زیادی از خود نشان داد.
وی در سال ۱۹۲۷ در ۲۳ سالگی به حزب کمونیست شوروی سابق پیوست و در سال ۱۹۳۸ مدیر کارخانه نساجی لنین گراد و اندکی بعد شهردار این شهر شد. کاسیگین در ۴۴ سالگی به وزارت دارایی دست یافت و سپس به وزارت صنایع سبک انتخاب گردید. وی در سال های بعد مدارج ترقی را پیمود
در اکتبر سال ۱۹۶۴ ( ۱۳۴۳ ) طبق تصمیم کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی، خروشچف از سمت ریاست شورای وزیران برکنار و به جای وی آلکسی کاسیگین انتخاب شد.
کاسیگین که در دوران حکومت برژنف به ریاست جمهوری اتحاد جماهیر شوروی سابق هم رسید، یک شخصیت تکنوکرات و طرفدار تکنولوژی بود و چنان در این امر به آگاهی دست یافت که در جریان سفرهای خارجی خود، هنگام بازدید از مؤسسات صنعتی، با طرح سؤالات خود موجب شگفتی می شد. هنگامی که کاسیگین در ۶۰ سالگی به نخست وزیری شوروی رسید، برخلاف خروشچف، نه تنها اهل هیاهو و غوغا نبود، بلکه کمتر از هر نخست وزیری خود را نشان می داد.
کاسیگین بیش از دیگر نخست وزیران شوروی به خارج سفر کرد و سفرهای متعددی به انگلستان، فرانسه، آلمان، هند، مصر، چین، کوبا و ویتنام شمالی صورت داد.
شهرت بین المللی کاسیگین بیشتر به خاطر دیپلماسی او بود که در جریان جنگ هند و پاکستان بر سر کشمیر توانست طی کنفرانس صلح تاشکند، طرفین را آشتی دهد. ایالات متحده و شوروی تلاش های دیپلماتیک زیادی کردند تا از گسترش درگیری بین دو کشور جلوگیری کنند. شوروی تحت رهبری کاسیگین، مذاکرات آتش بس را در تاشکند ( در ازبکستان فعلی ) میزبانی کرد. جایی که نخست وزیر هند لعل بهادر شاستری و رئیس جمهور پاکستان ایوب خان توافق نامه تاشکند را امضا کردند که در آن توافق کردند تا قبل از ۲۵ فوریه سال ۱۹۶۶ تا مرزهای قبل از ماه اوت عقب نشینی کنند.