الکساندر گریگوریویچ لوکاشنکو ( به روسی: Александр Григорьевич Лукашенко ) ( زاده ۳۰ اوت ۱۹۵۴ ) ، یک سیاستمدار، افسر ارتش و پرسنل نظامی بلاروسی است که از زمان تشکیل نهاد ریاست جمهوری در ۲۸ سال پیش از ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۴ تاکنون اولین و تنها رئیس جمهور بلاروس بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
لوکاشنکو مخالف شوک درمانی اقتصاد در دوران گذار پس از شوروی بود، براین باور بود که شوک درمانی باعث می شود تا جامعه نوعی از سرمایه داری مقررات زدایی شده را بپذیرد، این سیاست در کوتاه مدت به طور کلی بلاروس را از رکود اقتصادی مانند سایر کشورهایی که پس از اتحاد جماهیر شوروی مانند روسیه درگیر رکود شدند را در امان نگه داشت. او همچنین از مالکیت دولتی صنایع مهم در بلاروس حمایت کرده است. دولت لوکاشنکو همچنین برخی از نمادهای دوران اتحاد جماهیر شوروی را که می توان آن را در نشان و پرچم بلاروس مشاهده کرد، پس از همه پرسی سال ۱۹۹۵، حفظ کرد. به دنبال همین همه پرسی و در پی انحلال شورای عالی بلاروس، قدرت بیشتری به لوکاشنکو داده شد، روابط اقتصادی بلاروس با روسیه تقویت شد و سرانجام منجر به ایجاد کشور متحد با روسیه شد. این اتحاد به بلاروسی ها امکان داد تا آزادانه به روسیه سفر کنند، کار کنند و تحصیل کنند و بالعکس. با این حال، روابط با روسیه در دوران تصدی لوکاشنکو، مانند جنگ های شیر، همیشه حسنه نبوده است.
لوکاشنکو که خود را یک دیکتاتور می داند در صدر یک دولت استبدادی قرار دارد و رسانه ها اغلب از او به عنوان «آخرین دیکتاتور اروپا» یاد می کنند. ناظران بین المللی انتخابات را در این کشور آزاد و عادلانه ارزیابی نکردند، وی مخالفان رژیم را سرکوب می کند و رسانه ها نیز آزاد و رایگان نیستند. از سال ۲۰۰۶، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا گاهی لوکاشنکو و سایر مقامات بلاروسی را به دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده اند.
نحوه رسیدگی دولت او به بیماری دنیاگیری کروناویروس کووید ۱۹ در بلاروس منجر به نارضایتی گسترده مردم نسبت به دولت وی شد. انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری بلاروس در ۲۰۲۰ نیز منجر به اتهامات گسترده ای در مورد تقلب در آرای انتخابات شد، این موضوع به شدت اعتراضات ضد دولتی را تقویت کرد تا جایی که لوکاشنکو اکنون با مخالفت بی سابقه ای با حکومت خود روبرو است. پس از رقابت انتخاباتی، لوکاشنکو توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده به عنوان رئیس جمهور قانونی بلاروس شناخته نمی شود.
... [مشاهده متن کامل]
لوکاشنکو مخالف شوک درمانی اقتصاد در دوران گذار پس از شوروی بود، براین باور بود که شوک درمانی باعث می شود تا جامعه نوعی از سرمایه داری مقررات زدایی شده را بپذیرد، این سیاست در کوتاه مدت به طور کلی بلاروس را از رکود اقتصادی مانند سایر کشورهایی که پس از اتحاد جماهیر شوروی مانند روسیه درگیر رکود شدند را در امان نگه داشت. او همچنین از مالکیت دولتی صنایع مهم در بلاروس حمایت کرده است. دولت لوکاشنکو همچنین برخی از نمادهای دوران اتحاد جماهیر شوروی را که می توان آن را در نشان و پرچم بلاروس مشاهده کرد، پس از همه پرسی سال ۱۹۹۵، حفظ کرد. به دنبال همین همه پرسی و در پی انحلال شورای عالی بلاروس، قدرت بیشتری به لوکاشنکو داده شد، روابط اقتصادی بلاروس با روسیه تقویت شد و سرانجام منجر به ایجاد کشور متحد با روسیه شد. این اتحاد به بلاروسی ها امکان داد تا آزادانه به روسیه سفر کنند، کار کنند و تحصیل کنند و بالعکس. با این حال، روابط با روسیه در دوران تصدی لوکاشنکو، مانند جنگ های شیر، همیشه حسنه نبوده است.
لوکاشنکو که خود را یک دیکتاتور می داند در صدر یک دولت استبدادی قرار دارد و رسانه ها اغلب از او به عنوان «آخرین دیکتاتور اروپا» یاد می کنند. ناظران بین المللی انتخابات را در این کشور آزاد و عادلانه ارزیابی نکردند، وی مخالفان رژیم را سرکوب می کند و رسانه ها نیز آزاد و رایگان نیستند. از سال ۲۰۰۶، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا گاهی لوکاشنکو و سایر مقامات بلاروسی را به دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده اند.
نحوه رسیدگی دولت او به بیماری دنیاگیری کروناویروس کووید ۱۹ در بلاروس منجر به نارضایتی گسترده مردم نسبت به دولت وی شد. انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری بلاروس در ۲۰۲۰ نیز منجر به اتهامات گسترده ای در مورد تقلب در آرای انتخابات شد، این موضوع به شدت اعتراضات ضد دولتی را تقویت کرد تا جایی که لوکاشنکو اکنون با مخالفت بی سابقه ای با حکومت خود روبرو است. پس از رقابت انتخاباتی، لوکاشنکو توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده به عنوان رئیس جمهور قانونی بلاروس شناخته نمی شود.
