الکساندر لوریا

الکساندر رومانُویچ لوریا ( به روسی: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия ) ( زاده ۱۹۰۲ - درگذشته ۱۹۷۷ ) روان شناس روس، بنیان گذار علم عصب - روان شناسی ( نوروپسیکولوژی ) ، است.
از او آثاری در مورد فلسفه علم، پروسهٔ آموختن و فراموش کردن، کندذهنی، و تشریح این که چگونه آسیب به قسمت های معینی از مغز، بر رفتار خاصی از انسان تأثیر می گذارد، به جا مانده است.
لوریا که در رژیم شوروی، فعالیت های علمی خود را انجام می داد، خود را پیرو اندیشه های کارل مارکس می دانست. از او کتاب هایی به فارسی برگردانده شده است. در این زمینه دکتر حبیب الله قاسم زاده آثاری داشته است.
الکساندر رومانوویچ لوریا، روان شناس روسی در ۱۶ ژوئن ۱۹۰۲ در شهر کازان روسیه شهرکی دانشگاهی در شرق مسکو متولد شد، او در سن ۱۶ سالگی به دانشگاه کازان راه یافت و در سن ۱۹ سالگی مدرکش را از همین دانشگاه دریافت نمود ، در دوران دانشجویی بر روی کارکرد دوره زندگی روانی کار کرد . تحقیقات اولیهٔ او بر روی مشاهدات نظریات زیگموند فروید دربارهٔ وضعیت غیرعادی فکر و فعالیت های خسته کنندهٔ ذهن بود . مطالعات او سال هاست که ارزش و اعتبار خود را حفظ کرده و هنوز در تحقیقات محققان دنیا مورد استفاده قرار می گیرد .
در سال ۱۹۲۳ مطالعات سودمندش بر روی پیش بینی زمان واکنش و فرایندهای فکری با توجه به بافت شغلی افراد و زمینه های محیطی موقعیت روان شناسی را در مسکو تغییر داد . لوریا خود را پیرو اندیشه های کارل مارکس می دانست. در سال ۱۹۳۰ همراه با آغاز به کار استالین در روسیه لوریا خودش را از جامعهٔ علمی کنار کشید و به مدرسهٔ پزشکی وارد شد جایی که زمینه ساز ارتقاء تخصصش در زمینهٔ زبان پریشی بود .
در سال ۱۹۴۰ برخی خط شناسان به یادگیری روان شناسی پرداختند. اتحاد خط شناسان و روان شناسان از نظر پژوهشی مفید بود و کاربردهای کلینیکی خط شناسی توسعه یافت. در همین سال، الکساندر لوریا، روان شناس روس، استفاده از دستخط برای تعیین محل آسیب های مغزی را مورد مطالعه قرار داد. در سال ۱۹۵۰ دوباره به مطالعات عصب شناسی خود باز گشت و مطالعات گذشته اش را پیگیری نمود و تا پایان عمر به بررسی های خود در زمینهٔ نوروسایکولوژی ادامه داد و در سال ۱۹۷۷ بر اثر عارضهٔ قلبی درگذشت .