الکساندر آستروک. الکساندر آستروک ( به فرانسوی: Alexandre Astruc ) ( زادهٔ ۱۳ ژوئیه ۱۹۲۳ در پاریس - درگذشت ۱۹ می ۲۰۱۶ ) نظریه پرداز و منتقد سینما و کارگردان بود.
او با رشته ای از مقالات که در نشریه های فرانسوی فیلم نگاشت تأثیر زیادی در پیدایش موج نوی سینمای فرانسه داشت. مهم ترین رسالهٔ او رساله ای بود با نام تولد یک آوانگارد جدید: دوربین - قلم[ ۱] که در سال ۱۹۴۸ در شمارهٔ ۱۴۴ مجله اکران فرانسه به چاپ رسید. این رساله همچنین تأثیر زیادی در نظریات فرانسوا تروفو و ایدهٔ سیاست مؤلفان او و نظریه مؤلف اندرو ساریس داشت. او همچنین از سال ۱۹۵۲ به فیلمسازی روی آورد و تعدادی فیلم ساخت که در سینمای موج نو چندان اهمیتی نیافتند.
از دید آستروک سینماگر یک نویسنده است که نگارشش از طریق قلمی به نام دوربین صورت می پذیرد. پس همانگونه که صفت آفرینشگری را در مورد نویسنده به کار می بریم، فیلمساز نیز باید آفرینندهٔ اثر خود باشد. او اعتقاد داشت که بسیاری از عناصر سینما را قید و بند خود محصور کرده اند. به طور سلسله ای از قواعد بصری و دراماتیک. کار فیلمساز آفرینشگر رهایی از دست این سلطه است. آستروک نیز همانند آندره بازن با مونتاژ مخالف بود و ایده های واقع گرایانه ای در باب سینما داشت. به طور کلی نظریه استروک به نظریهٔ دوربین - قلم موسوم شد.
• دیوار قرمز ( ۱۹۵۳ )
• رابطهٔ بد ( ۱۹۵۵ )
• پایان هوس ( ۱۹۵۸ )
• آموزش احساسات ( ۱۹۶۲ )
• راه پیمایی طولانی ( ۱۹۶۶ )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو با رشته ای از مقالات که در نشریه های فرانسوی فیلم نگاشت تأثیر زیادی در پیدایش موج نوی سینمای فرانسه داشت. مهم ترین رسالهٔ او رساله ای بود با نام تولد یک آوانگارد جدید: دوربین - قلم[ ۱] که در سال ۱۹۴۸ در شمارهٔ ۱۴۴ مجله اکران فرانسه به چاپ رسید. این رساله همچنین تأثیر زیادی در نظریات فرانسوا تروفو و ایدهٔ سیاست مؤلفان او و نظریه مؤلف اندرو ساریس داشت. او همچنین از سال ۱۹۵۲ به فیلمسازی روی آورد و تعدادی فیلم ساخت که در سینمای موج نو چندان اهمیتی نیافتند.
از دید آستروک سینماگر یک نویسنده است که نگارشش از طریق قلمی به نام دوربین صورت می پذیرد. پس همانگونه که صفت آفرینشگری را در مورد نویسنده به کار می بریم، فیلمساز نیز باید آفرینندهٔ اثر خود باشد. او اعتقاد داشت که بسیاری از عناصر سینما را قید و بند خود محصور کرده اند. به طور سلسله ای از قواعد بصری و دراماتیک. کار فیلمساز آفرینشگر رهایی از دست این سلطه است. آستروک نیز همانند آندره بازن با مونتاژ مخالف بود و ایده های واقع گرایانه ای در باب سینما داشت. به طور کلی نظریه استروک به نظریهٔ دوربین - قلم موسوم شد.
• دیوار قرمز ( ۱۹۵۳ )
• رابطهٔ بد ( ۱۹۵۵ )
• پایان هوس ( ۱۹۵۸ )
• آموزش احساسات ( ۱۹۶۲ )
• راه پیمایی طولانی ( ۱۹۶۶ )
wiki: الکساندر آستروک