آلکساندر آتابکیان ( ارمنی: Ալեքսանդր Մովսեսի Աթաբեկյան؛ ۲ فوریهٔ ۱۸۶۸ – ۴ دسامبر ۱۹۳۳ ) پدیدآور، متصدی ویراستاری، و روزنامه نگار اهل ارمنستان بود.
آتابکیان در یک خانواده پزشک اشرافی ارمنی در شوشی متولد شد و در ابتدا در کالج شهر زادگاهش تحصیل کرد و سپس در دانشگاه ژنو ( ۱۸۸۹–۹۶ ) و در لیون به تحصیل پرداخت. از ۱۸۸۸–۱۸۹۰، در سال های اولیه خود آتابکیان در ژنو، در حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان شرکت کرد و به حروف چینی نشریه ی حزب Hinchak ( صدای ناقوس ) که توسط آوتیس نازاربکیان منتشر شد، پرداخت. او همچنین کتابخانه Anarchist ژنو را تأسیس کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۸۷۹ به وسیله خواندن کلمات یک شورشی آنارشیست شد، سلسله مقالاتی که توسط پتر کروپوتکین در سال ۱۸۷۹ برای روزنامه Le نوشته شده بود که بعداً برای انتشار در سال ۱۸۸۵ توسط الیزه رکلو جمع آوری شد. پس از آن او ترجمه های ارمنی و روسی و دیگر نویسندگان آنارشیست را منتشر کرد و روابطی را با ستیزه جویان و آنارشیست ها در فدراسیون انقلابی ارمنی ایجاد کرد. او در سال ۱۸۹۳ کروپوتکین را ملاقات کرد. در سال ۱۸۹۴ اقدام به انتشار Hamaink، تنها نشریه آنارشیستی ارمنی کرد، که در پنج مقاله منتشر شد.
بین سال های ۱۸۹۶ و ۱۹۱۷ در شمال ایران؛ از ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ در ارتش امپراتوری روسیه به عنوان یک پزشک کار می کرد. پس از جنگ داخلی روسیه، او دوباره با کروپوتکین دیدار کرد و پس از انقلاب فوریه به یک آنارشیست فعال در مسکو تبدیل شد. او به عنوان ویراستار مجله دوره ای آنارشیستی Pocin فعالیت کرد که از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۳ به اشاعه ی افکار anarcho - cooperative ( تعاون آنارشیستی ) در جنبش آزادیخواه می پرداخت. وی ۳ مقاله را منتشر کرد که در آن از انقلابیون جامعه و بلشویک ها انتقاد کرده و با انقلاب اکتبر مخالفت نمود. پس از مرگ کروپوتکین، او موزه کروپوتکین را با آنارشیست های کهنه کار دیگر بنیان نهاد. آتابکیان در دهه ۱۹۳۰ دستگیر شد و تصور می شود که در یک اردوگاه کار در ۱۹۴۰ جان سپرده است.
آتابکیان در یک خانواده پزشک اشرافی ارمنی در شوشی متولد شد و در ابتدا در کالج شهر زادگاهش تحصیل کرد و سپس در دانشگاه ژنو ( ۱۸۸۹–۹۶ ) و در لیون به تحصیل پرداخت. از ۱۸۸۸–۱۸۹۰، در سال های اولیه خود آتابکیان در ژنو، در حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان شرکت کرد و به حروف چینی نشریه ی حزب Hinchak ( صدای ناقوس ) که توسط آوتیس نازاربکیان منتشر شد، پرداخت. او همچنین کتابخانه Anarchist ژنو را تأسیس کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۸۷۹ به وسیله خواندن کلمات یک شورشی آنارشیست شد، سلسله مقالاتی که توسط پتر کروپوتکین در سال ۱۸۷۹ برای روزنامه Le نوشته شده بود که بعداً برای انتشار در سال ۱۸۸۵ توسط الیزه رکلو جمع آوری شد. پس از آن او ترجمه های ارمنی و روسی و دیگر نویسندگان آنارشیست را منتشر کرد و روابطی را با ستیزه جویان و آنارشیست ها در فدراسیون انقلابی ارمنی ایجاد کرد. او در سال ۱۸۹۳ کروپوتکین را ملاقات کرد. در سال ۱۸۹۴ اقدام به انتشار Hamaink، تنها نشریه آنارشیستی ارمنی کرد، که در پنج مقاله منتشر شد.
بین سال های ۱۸۹۶ و ۱۹۱۷ در شمال ایران؛ از ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ در ارتش امپراتوری روسیه به عنوان یک پزشک کار می کرد. پس از جنگ داخلی روسیه، او دوباره با کروپوتکین دیدار کرد و پس از انقلاب فوریه به یک آنارشیست فعال در مسکو تبدیل شد. او به عنوان ویراستار مجله دوره ای آنارشیستی Pocin فعالیت کرد که از ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۳ به اشاعه ی افکار anarcho - cooperative ( تعاون آنارشیستی ) در جنبش آزادیخواه می پرداخت. وی ۳ مقاله را منتشر کرد که در آن از انقلابیون جامعه و بلشویک ها انتقاد کرده و با انقلاب اکتبر مخالفت نمود. پس از مرگ کروپوتکین، او موزه کروپوتکین را با آنارشیست های کهنه کار دیگر بنیان نهاد. آتابکیان در دهه ۱۹۳۰ دستگیر شد و تصور می شود که در یک اردوگاه کار در ۱۹۴۰ جان سپرده است.
