اِلِکترونگاتیویته (electronegativity)
در پیوند شیمیایی، میزان توان اتم در جذب الکترون. عناصر الکترونگاتیوی که الکترون ها را از پیوند شیمیایی جذب می کنند، اتمی با بار منفی (یون منفی) تشکیل می دهند. لینوس پائولینگ، شیمی دان امریکایی، مقیاسی برای الکترونگاتیویته ابداع کرد که توان نسبی جذب الکترون عنصر را نشان می دهد. در این مقیاس، الکترونگاتیویتۀ اتم فلوئور، که بیشترین خصلت نافلزی را دارد، با۴.۰ و برای اکسیژن، که از نظر خصلت نافلزی عنصر بعدی است، با۳.۵ بیان می شود. در پیوند کووالان بین دو اتم با الکترونگاتیویتۀ متفاوت، الکترون های پیوندی به اتمی نزدیک ترند که بیشتر الکترونگاتیو است و این امر سبب ایجاد دوقطبی می شود.
در پیوند شیمیایی، میزان توان اتم در جذب الکترون. عناصر الکترونگاتیوی که الکترون ها را از پیوند شیمیایی جذب می کنند، اتمی با بار منفی (یون منفی) تشکیل می دهند. لینوس پائولینگ، شیمی دان امریکایی، مقیاسی برای الکترونگاتیویته ابداع کرد که توان نسبی جذب الکترون عنصر را نشان می دهد. در این مقیاس، الکترونگاتیویتۀ اتم فلوئور، که بیشترین خصلت نافلزی را دارد، با۴.۰ و برای اکسیژن، که از نظر خصلت نافلزی عنصر بعدی است، با۳.۵ بیان می شود. در پیوند کووالان بین دو اتم با الکترونگاتیویتۀ متفاوت، الکترون های پیوندی به اتمی نزدیک ترند که بیشتر الکترونگاتیو است و این امر سبب ایجاد دوقطبی می شود.
wikijoo: الکترونگاتیویته