الکتروم، آلیاژی طبیعی تشکیل شده از طلا و نقره[ ۱] است که مقادیر کمی مس و دیگر فلزات را نیز دارد. در یونان باستان به آن طلا یا طلای سفید می گفتند که در مقابل طلای پالایش شده قرار داشت. رنگ آن از زرد رنگ پریده تا زرد درخشان متغیر است که این رنگ به نسبت طلا و نقره به کار رفته در آن بستگی دارد. این آلیاژ به طور مصنوعی نیز تولید شده که به عنوان طلای سبز شناخته می شود. [ ۲]
مقدار طلای الکتروم طبیعی در نوع آناتولی غربی جدید از ۷۰ تا ۹۰ درصد متغیر است که در مقابل، مقدار طلای ۴۵ تا ۵۵ درصدی طلا در الکتروم بکار رفته در ضرب سکه باستانی در لیدیه بود که در همان ناحیه جغرافیایی قرار داشته است. این نشان می دهد که یک دلیل برای اختراع ضرب سکه در آن ناحیه، افزایش سود حاصل از ضرب سکه با ایجاد یک واحد پولی با مقدار طلای کمتر نسبت به فلز متداول در گردش آن زمان بوده است.
الکتروم در اوایل هزاره سوم پیش از میلاد در پادشاهی باستانی مصر، بعنوان پوشش بیرونی هرم در بالای هرم های باستانی مصر و ستون های هرمی شکل ناقص بکار برده شده است. همچنین از این آلیاژ در ساخت ظروف محتوی نوشیدنی استفاده می شود. نخستین سکه های فلزی از الکتروم ساخته شده اند. تاریخ ساخت آن به انتهای قرن هفتم یا آغاز قرن ششم پیش از میلاد برمی گردد. چندین دهه است که مدال های اعطاشده بعنوان جایزه نوبل از طلای سبز آبکاری شده با طلا ساخته شده اند ( طلای سبز ساخته شده با روکش طلا ) .
نام «الکتروم»، صورت لاتین کلمه یونانی الکترون است که در ادیسه به ماده ای فلزی شامل طلای آلیاژ شده با نقره اشاره دارد. همین کلمه برای مادهٔ کهربا نیز بکار برده می شد که دلیل آن به دلیل رنگ زرد «رنگ پریده» در برخی گونه های معین کهربا است. [ ۱] به دلیل خواص الکترواستاتیک کهرباست که کلمات انگلیسی مدرن «الکترون» و «الکتریسیته» مشتق شده اند. در دوران باستان، از الکتروم بعنوان طلای سفید یاد می شد اما به طور دقیق تر، می توان از آن با عنوان «طلای رنگ پریده» نام برد زیرا این ماده معمولاً «زرد رنگ پریده» یا به رنگ «سفید رو به زرد» است. امروزه هنگام استفاده از عبارت طلای سفید معمولاً به طلای آلیاژ شده با هریک از عناصر نیکل، نقره، پلاتین و پالادیوم برای ایجاد طلایی با رنگ نقره ای اشاره می شود.
الکتروم عمدتاً از طلا و نقره تشکیل می شود اما گاهی مقادیر کمی از پلاتین، مس و دیگر فلزات نیز در آن یافت می شود. نام آن غالباً و به طور غیررسمی برای ترکیباتی با ۲۰ تا ۸۰ درصد طلا و ۲۰ تا ۸۰ درصد نقره به کار می رود. اما بسته به عنصر غالب موجود در الکتروم، این ترکیبات مستقیماً طلا یا نقره نامیده می شوند. آنالیز الکتروم به کار رفته از سکه های ضرب شده به جا مانده از یونان باستان از حدود ۶۰۰ پیش از میلاد نشان می دهد که مقدار طلا حدود ۵۵٫۵ درصد در سکه های ضرب شده در شهر فوکایا بوده است. در اوایل دوره کلاسیک، مقدار طلای الکتروم از ۴۶ درصد در شهر فوکایا تا ۴۳ درصد در شهر موتیلنه متغیر بوده است. در سکه های بعدی به جا مانده از این نواحی یعنی از ۳۲۶ سال پیش از میلاد مسیح، مقدار متوسط طلا از ۴۰ تا ۴۱ درصد بوده است. در عصر هلینیستی، سکه های الکتروم با نسبت کاهش یافته ای از طلا به وسیله کارتاژین ها ضرب شده اند. در اواخر امپراتوری روم شرقی که به وسیله قسطنطنیه ( استانبول فعلی ) اداره می شده، درصد خلوص سکه طلا کاهش یافت و شروع به استفاده از آلیاژی که می توان آن را الکتروم نامید شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقدار طلای الکتروم طبیعی در نوع آناتولی غربی جدید از ۷۰ تا ۹۰ درصد متغیر است که در مقابل، مقدار طلای ۴۵ تا ۵۵ درصدی طلا در الکتروم بکار رفته در ضرب سکه باستانی در لیدیه بود که در همان ناحیه جغرافیایی قرار داشته است. این نشان می دهد که یک دلیل برای اختراع ضرب سکه در آن ناحیه، افزایش سود حاصل از ضرب سکه با ایجاد یک واحد پولی با مقدار طلای کمتر نسبت به فلز متداول در گردش آن زمان بوده است.
الکتروم در اوایل هزاره سوم پیش از میلاد در پادشاهی باستانی مصر، بعنوان پوشش بیرونی هرم در بالای هرم های باستانی مصر و ستون های هرمی شکل ناقص بکار برده شده است. همچنین از این آلیاژ در ساخت ظروف محتوی نوشیدنی استفاده می شود. نخستین سکه های فلزی از الکتروم ساخته شده اند. تاریخ ساخت آن به انتهای قرن هفتم یا آغاز قرن ششم پیش از میلاد برمی گردد. چندین دهه است که مدال های اعطاشده بعنوان جایزه نوبل از طلای سبز آبکاری شده با طلا ساخته شده اند ( طلای سبز ساخته شده با روکش طلا ) .
نام «الکتروم»، صورت لاتین کلمه یونانی الکترون است که در ادیسه به ماده ای فلزی شامل طلای آلیاژ شده با نقره اشاره دارد. همین کلمه برای مادهٔ کهربا نیز بکار برده می شد که دلیل آن به دلیل رنگ زرد «رنگ پریده» در برخی گونه های معین کهربا است. [ ۱] به دلیل خواص الکترواستاتیک کهرباست که کلمات انگلیسی مدرن «الکترون» و «الکتریسیته» مشتق شده اند. در دوران باستان، از الکتروم بعنوان طلای سفید یاد می شد اما به طور دقیق تر، می توان از آن با عنوان «طلای رنگ پریده» نام برد زیرا این ماده معمولاً «زرد رنگ پریده» یا به رنگ «سفید رو به زرد» است. امروزه هنگام استفاده از عبارت طلای سفید معمولاً به طلای آلیاژ شده با هریک از عناصر نیکل، نقره، پلاتین و پالادیوم برای ایجاد طلایی با رنگ نقره ای اشاره می شود.
الکتروم عمدتاً از طلا و نقره تشکیل می شود اما گاهی مقادیر کمی از پلاتین، مس و دیگر فلزات نیز در آن یافت می شود. نام آن غالباً و به طور غیررسمی برای ترکیباتی با ۲۰ تا ۸۰ درصد طلا و ۲۰ تا ۸۰ درصد نقره به کار می رود. اما بسته به عنصر غالب موجود در الکتروم، این ترکیبات مستقیماً طلا یا نقره نامیده می شوند. آنالیز الکتروم به کار رفته از سکه های ضرب شده به جا مانده از یونان باستان از حدود ۶۰۰ پیش از میلاد نشان می دهد که مقدار طلا حدود ۵۵٫۵ درصد در سکه های ضرب شده در شهر فوکایا بوده است. در اوایل دوره کلاسیک، مقدار طلای الکتروم از ۴۶ درصد در شهر فوکایا تا ۴۳ درصد در شهر موتیلنه متغیر بوده است. در سکه های بعدی به جا مانده از این نواحی یعنی از ۳۲۶ سال پیش از میلاد مسیح، مقدار متوسط طلا از ۴۰ تا ۴۱ درصد بوده است. در عصر هلینیستی، سکه های الکتروم با نسبت کاهش یافته ای از طلا به وسیله کارتاژین ها ضرب شده اند. در اواخر امپراتوری روم شرقی که به وسیله قسطنطنیه ( استانبول فعلی ) اداره می شده، درصد خلوص سکه طلا کاهش یافت و شروع به استفاده از آلیاژی که می توان آن را الکتروم نامید شده است.
wiki: الکتروم