الکترواسپری دستگاهی است که از برق برای پراکنده کردن مایع یا ذرات معلق در هوا ناشی از این فرایند استفاده می کند. ولتاژ بالا به مایع عرضه شده از طریق تخلیه کننده ( معمولاً یک مویرگ شیشه ای یا فلزی ) اعمال می شود. در حالت ایده آل مایعی که به نوک تخلیه کننده می رسد، مخروطی تیلور را تشکیل می دهد، که از طریق راس آن جت مایع را تخلیه می کند. امواج واریسی روی سطح جت منجر به تشکیل قطرات مایع کوچک و شارژ بسیار می شوند که به دلیل دفع کولن ( یکای بار الکتریکی ) به صورت شعاعی پراکنده می شوند.
در اواخر قرن شانزدهم ویلیام گیلبرت[ ۱] توصیفی را برای رفتار پدیده های مغناطیسی و الکترواستاتیک ارایه داد. وی مشاهده کرد که در حضور قطعه ای از کهربای باردار شده، قطره ای از آب به شکل یک مخروط تغییر یافته است. این اثر به روشنی با الکترواسپری ها مرتبط است، اگرچه گیلبرت هیچ گونه مشاهده ای در رابطه با پراکندگی مایع تحت تأثیر میدان الکتریکی ثبت نکرده است.
در سال ۱۷۵۰ فیزیکدان و روحانی فرانسوی ژان آنتوان ( ابی ) نولت مشاهده کرد که در صورت باردار کردن لوله ای و قرار دادن آن در مجاورت میدان الکتریکی، آب از درون لوله اسپری می می شود. وی همچنین بیان کرد به طور مشابه «شخصی که به یک ژنراتور ولتاژ متصل شده باشد، اگر بخواهد قسمتی از بدن خود را قطع کند، خون از زخم وی اسپری می شود». [ ۲]
در سال ۱۸۸۲، لرد ریلی از لحاظ نظری حداکثر میزان شارژ قطرات مایع را تخمین زد. [ ۳] این اکنون به عنوان «حد ریلی» شناخته شده است. [ ۴]
در سال ۱۹۱۴، جان زلنی کارهایی دربارهٔ رفتار قطرات سیال در انتهای مویرگهای شیشه ای منتشر کرد. [ ۵] این گزارش شواهد آزمایشی را برای چندین رژیم عملیاتی الکترواسپری ( چکه کردن، ترکیدن، ضربان و مخروط جت ) ارائه می دهد. چند سال بعد، Zeleny اولین بار از مایع پویا تصاویر تایم لپس گرفت. [ ۶]
بین سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۶۹ سر جفری اینگرام تیلور زیر بنای نظری الکترواسپرینگ را ارائه کرد. [ ۷] [ ۸] [ ۹] تیلور شکل مخروطی را که توسط قطرات سیال تحت تأثیر میدان الکتریکی شکل گرفته شبیه سازی کرد. این مشخصه شکلی قطره اکنون به مخروط تیلور معروف است. وی همچنین با JR Melcher «مدل عایق نشتی» برای هدایت مایعات را توسعه داد. [ ۱۰]
پس از اینکه گروه فن با موفقیت استفاده از آن را به عنوان منبع یونی برای تجزیه و تحلیل مولکولهای زیستی بزرگ نشان داد، الکترواسپری به عنوان منبع یونیزه سازی برای طیف سنجی جرمی مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اواخر قرن شانزدهم ویلیام گیلبرت[ ۱] توصیفی را برای رفتار پدیده های مغناطیسی و الکترواستاتیک ارایه داد. وی مشاهده کرد که در حضور قطعه ای از کهربای باردار شده، قطره ای از آب به شکل یک مخروط تغییر یافته است. این اثر به روشنی با الکترواسپری ها مرتبط است، اگرچه گیلبرت هیچ گونه مشاهده ای در رابطه با پراکندگی مایع تحت تأثیر میدان الکتریکی ثبت نکرده است.
در سال ۱۷۵۰ فیزیکدان و روحانی فرانسوی ژان آنتوان ( ابی ) نولت مشاهده کرد که در صورت باردار کردن لوله ای و قرار دادن آن در مجاورت میدان الکتریکی، آب از درون لوله اسپری می می شود. وی همچنین بیان کرد به طور مشابه «شخصی که به یک ژنراتور ولتاژ متصل شده باشد، اگر بخواهد قسمتی از بدن خود را قطع کند، خون از زخم وی اسپری می شود». [ ۲]
در سال ۱۸۸۲، لرد ریلی از لحاظ نظری حداکثر میزان شارژ قطرات مایع را تخمین زد. [ ۳] این اکنون به عنوان «حد ریلی» شناخته شده است. [ ۴]
در سال ۱۹۱۴، جان زلنی کارهایی دربارهٔ رفتار قطرات سیال در انتهای مویرگهای شیشه ای منتشر کرد. [ ۵] این گزارش شواهد آزمایشی را برای چندین رژیم عملیاتی الکترواسپری ( چکه کردن، ترکیدن، ضربان و مخروط جت ) ارائه می دهد. چند سال بعد، Zeleny اولین بار از مایع پویا تصاویر تایم لپس گرفت. [ ۶]
بین سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۶۹ سر جفری اینگرام تیلور زیر بنای نظری الکترواسپرینگ را ارائه کرد. [ ۷] [ ۸] [ ۹] تیلور شکل مخروطی را که توسط قطرات سیال تحت تأثیر میدان الکتریکی شکل گرفته شبیه سازی کرد. این مشخصه شکلی قطره اکنون به مخروط تیلور معروف است. وی همچنین با JR Melcher «مدل عایق نشتی» برای هدایت مایعات را توسعه داد. [ ۱۰]
پس از اینکه گروه فن با موفقیت استفاده از آن را به عنوان منبع یونی برای تجزیه و تحلیل مولکولهای زیستی بزرگ نشان داد، الکترواسپری به عنوان منبع یونیزه سازی برای طیف سنجی جرمی مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱۱]
wiki: الکتروافشانه