الکترو ژیروکیتور

الکترو ژیروکیتور ( انگلیسی: Electro Gyrocator ) یک سامانه ناوبری خودرو است که گفته می شود که اولین سامانهٔ خودکار ناوبری خودرو است که به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت. [ ۱] [ ۲] این دستگاه به طور مشترک توسط هوندا، آلپاین و شرکت استنلی الکتریک توسعه یافته بود. [ ۳] [ ۴]
برخلاف بیشتر سامانه های ناوبری امروزی، این دستگاه برای تشخیص موقعیت خود و حرکت وسیلهٔ نقلیه از جی پی اس ماهواره ای استفاده نمی کرد؛ این دستگاه در واقع یک سامانهٔ ناوبری مبتنی بر نیروی اینرسی بود؛ چرا که شامل یک چرخش نمای گاز هلیوم بود که توانایی تشخیص حرکت و چرخش را دارا بود. یک چرخ دندهٔ خودمهار ویژه نیز برای رساندن اطلاعات به ژیروکیتور، و کمک به آن برای تشخیص موقعیت، سرعت حرکت و مسافت طی شده، به محفظهٔ جعبه دنده متصل می شد. [ ۵]
ورق های نقشه های شفافی که در داخل دستگاه قرار می گرفتند، همزمان با حرکت وسیلهٔ نقلیه، توسط دستگاه در سطح یک صفحه نمایش مونوکروم پرتوی کاتدی روشن حرکت داده می شدند. نمایشگر این دستگاه از مجموعه ای از دایره ها ( یا نشانه های صلیبی ) بر روی صفحه برای نمایش موقعیت کنونی، و نمایش خطوط برای مشخص کردن مسیر حرکت استفاده می کرد. یک قلم مخصوص علامت گذاری نیز همراه با این دستگاه عرضه می شد تا در صورت نیاز بتوان از آن برای درج نشانه های شخصی استفاده کرد. خصوصیات قابل تنظیم این دستگاه شامل مقیاس، موقعیت، چرخش، روشنایی و تضاد رنگ صفحه نمایش می شدند. الکترو ژیروکیتور که تنها در سال ۱۹۸۱ عرضه شد، به عنوان یک گزینهٔ انتخابی در اختیار خریداران خودروهای هوندا آکورد و هوندا ویگور قرار گرفت؛ اما با توجه به قیمت در نظر گرفته شده معادل ۳۰۰٬۰۰۰ ین ( حدود ۲٬۷۰۰ دلار ) ، هزینهٔ خریداری آن تقریباً معادل یک چهارم قیمت خودرو بود. حق ثبت اختراع طراحی ژیروسکوپ با شماره پتنت D274332 در ایالات متحده آمریکا به ثبت رسید.
وزن به ثبت رسیده برای این دستگاه برابر با ۹ کیلوگرم ( ۲۰ پوند ) است. یک نمونهٔ نمایشی از الکترو ژیروکیتور به صورت برش خورده برای نمایش ژیروسکوپ داخلی اکنون در سالن کلکسیون هوندا در تویین رینگ موتگی، ژاپن در معرض بازدید عموم قرار دارد.