الول ساتون لارنس پل

اِلْوِل ساتون، لارِنس پل (۱۹۱۲ـ۱۹۸۴)(Elwell Sutton, Lawrence Paul)
خاورشناس انگلیسی. در مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی دانشگاه لندن درس خواند و فارسی و عربی آموخت. در ۱۹۳۵ـ۱۹۳۸ کارمند شرکت نفت ایران و انگلیس بود و در آبادان به سر می برد. در ۱۹۴۳ـ۱۹۴۷ نیز در سفارت انگلستان در تهران کار می کرد. در ۱۹۵۲ـ۱۹۸۲ استاد زبان شناسی در دانشگاه ادینبورگ بود. گذشته از فارسی و عربی، بسیاری از زبان های باستانی و نو خاورمیانه و خاور نزدیک، مانند پهلوی و ارمنی، را می دانست. از آثارش: فارسی محاوره ای (لندن، ۱۹۴۱)؛ ایران نو (لندن، ۱۹۴۱)؛ ضرب المثل های فارسی (لندن، ۱۹۵۴)؛ نفت ایران (۱۹۵۵)؛ دستور زبان مقدماتی فارسی (کیمبریج، ۱۹۶۳)؛ ترجمۀ پیامبر زین العابدین رهنما (لاهور، ۱۹۶۵)؛ ترجمۀ دمی با خیام علی دشتی (لندن، ۱۹۷۱)؛ اوزان فارسی (۱۹۷۶)؛ قصه های مشدی گلین خانم (۱۹۵۰) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۷۴ش)؛ ادبیات نوین ایران از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش).