الوجوه و النظائر لالفاظ کتاب الله العزیز

[ویکی نور] الوجوه و النظائر لألفاظ کتاب الله العزیز، اثری است منسوب به ابوعبدالله حسین بن محمد دامغانی (متوفی 478ق1085/م)، با تحقیق محمدحسن ابوالعزم زفیتی، پیرامون وجوه و نظایر در قرآن که به زبان عربی و در قرن پنجم هجری نوشته شده است.
این کتاب به اسامی متعددی نامیده شده است و نسخ گوناگونی از آن نیز در کتابخانه های دنیا موجود می باشد. کارل بروکلمان معتقد است که امام دامغانی صاحب دو کتاب به نام های «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» می باشد. خیرالدین زرکلی نام این کتاب را «الزوائد و النظائر فی غریب القرآن» دانسته و عمر رضا کحاله «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر». اسماعیل بغدادی نیز آن را «الزوائد و النظائر و فوائد البصائر» و «الوجوه و النظائر» معرفی کرده و ابن جوزی و سید محمد مرتضی زبیدی آن را «الوجوه و النظائر» خوانده اند ...
نویسنده دلیل تألیف کتاب خود را تأمل در «وجوه القرآن» مقاتل بن سلیمان و نواقص و فروگذاری از بعض وجوه قرآن دانسته است ...
کتاب با سه مقدمه از ناشر، محقق و نویسنده آغاز شده است. نویسنده در کتاب خود وجوه مختلف 642 کلمه قرآنی را به ترتیب حروف معجم مورد بررسی قرار داده است و برای هر وجه، یک یا چند آیه قرآنی به عنوان شاهد ذکر کرده است ...
در مقدمه ناشر، به کتبی که در موضوع اثر حاضر نوشته شده، اشاره گردیده است. از جمله این کتب، عبارتند از: «الأشباه و النظائر فی القرآن الکریم» اثر مقاتل بن سلیمان بلخی (متوفی 150ق)؛ «تحصیل نظائر القرآن» تألیف حکیم ترمذی (متوفی 318ق)؛ «الأشباه و النظائر فی الألفاظ القرآنیة التی ترادفت مبانیها و تنوعت معانیها» اثر ثعالبی (متوفی 429ق) و... ...