الوج

لغت نامه دهخدا

( آلوج ) آلوج. ( اِ ) آلج. آژْدَف. اَژْدَف. زُعرور.
الوج. [ اَ ] ( اِ ) نوعی از مخلصه است و آن رستنیی باشد بسیار درشت و خشن. گل آن کبود و تخمش سیاه است. در سنگستان و کوهستان میروید. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). مؤلف جامعالادویه گوید: الوج در شکل شبیه به بیش است و در بلاد عجم کازرک نامند و مؤلف اختیارات آنرا نوعی از مخلصه شمرده است. ( از تحفه حکیم مؤمن ص 32 ). زعرور. نَمتَک. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). و رجوع به زعرور شود.

فرهنگ فارسی

نوعی از مخلصه و آن گیاهی است بسیار خشن و درشت . گلش کبود و تخمش سیاه است . در سنگستان و کوهستان روید .

فرهنگ عمید

گیاهی خشن و درشت، با گل های کبود، و تخم های سیاه که در سنگلاخ ها می روید.

پیشنهاد کاربران

بپرس