الهی سماوی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
عارف. معروف به شیخ الهی. اصل وی از سماوه بود. نخست به تحصیل علوم شرعی پرداخت و مدتی به ایران سفر کرد و در حوزه ی درس علی طوسی شرکت کرد. او از بزرگان عرفا و از مشایخ نقشبندیه در روزگار سلطان محمدفاتح بود.
عاقبت ترک دنیا کرد و کتاب های خود را به فقیری بذل کرد و به سمرقند و بخارا رفت. در هرات صحبت جامی را درک کرد و در پایان عمر به موطن خود بازگشت و به ارشاد عباد پرداخت.
سرانجام در سماوه درگذشت. از آثار وی: «زادالمشتاقین»؛ «نجاة الارواح من دنس الاشباح»؛ «تحلیة الارواح فی التصوف»؛ «کشف الواردات لطالب الکمالات»؛ «مسلک الطالبین والواعظین فی المواعظ».