الهی سماوه ای. [ اِ لا ی ِ س َ وَ ] ( اِخ ) ( شیخ... ) نام وی عبداﷲ و از کبار عرفا و مشایخ نقشبندیه در عهد سلطان محمد فاتح بود. اصل او از سماوه از ولایت خداوندگار بود. نخست بتحصیل علوم شرعی پرداخت و زمانی به ایران سفر کرد و در حوزه درس مولانا علی طوسی بود. سپس بسمرقند و بخارا و از آنجا به روم رفت و در هرات صحبت ملاجامی را درک کرد و سرانجام بوطن برگشت و به ارشاد پرداخت و در 896 هَ. ق. در سماوه درگذشت. او راست : زادالمشتاقین و نجات الارواح. در تاریخ وفاتش گفته اند:
غریق رحمت حق شد از آنرو
شدش تاریخ «رحمت بر الهی ».( از ریحانة الادب ج 1 ص 102 ).
