النگو

- - -
۱. معنی و ریشه واژه �النگو�
النگو در زبان فارسی به زیورآلات حلقه ای شکل که دور مچ دست بسته می شود، گفته می شود.
واژه �النگو� در فارسی از زبان هندی یا سانسکریت وارد شده است.
در سانسکریت واژه ای مشابه �aṅguli� ( अंगुलि ) وجود دارد که به معنی �انگشت� است.
�aṅguli� با گذشت زمان و در زبان های هندی و فارسی به شکل �النگو� درآمده و معنای وسیله زینتی برای دست را گرفته است.
در فرهنگ معین و لغت نامه دهخدا نیز �النگو� به همین معنا آمده است و اشاره به ریشه هندی یا سانسکریتی دارد.
- - -
۲. درباره ادعای �ال� به معنی دست در ترکی
در زبان ترکی، �ال� به معنی �دست� درست است.
اما ترکیب �ال� �گو� یا �گو� به عنوان پسوند اسم ساز در ترکی که به �النگو� منجر شود، در زبان ترکی وجود ندارد و این ترکیب ساختگی است.
�النگو� به این صورت در زبان ترکی وجود ندارد و این کلمه به طور تاریخی و مستند در منابع ترکی معتبر دیده نشده است.
- - -
۳. ارتباط �النگو� با بنگلادش یا بنگال
واژه �النگو� هیچ ارتباط ریشه ای با نام جغرافیایی �بنگال� یا �بنگلادش� ندارد.
بنگلادش نام کشوری در جنوب آسیاست و هیچ ربط زبان شناسی با واژه �النگو� ندارد.
- - -
۴. جمع بندی
ادعا واقعیت با منابع معتبر
�النگو� کلمه ترکی است غلط؛ ریشه سانسکریتی و هندی دارد ( منابع: فرهنگ معین، لغت نامه دهخدا )
�ال� به معنی دست �گو� پسوند ترکی غلط؛ چنین ساختاری در ترکی وجود ندارد.
ارتباط �النگو� با بنگلادش غلط؛ هیچ ارتباط ریشه ای وجود ندارد.
- - -
منابع معتبر برای مطالعه بیشتر:
1. فرهنگ معین
2. لغت نامه دهخدا
3. The Oxford English Dictionary ( برای بررسی ورود واژه ها به انگلیسی )
4. Monier - Williams Sanskrit - English Dictionary ( برای ریشه های سانسکریت )
5. کتاب های تاریخ زبان فارسی و زبان های هندی و سانسکریت
- - -

- - -
🔎 ۱. ریشه واژه در فارسی نوین
النگو در فارسی امروزی، نامی است برای نوعی زینت افزار دایره شکل فلزی که به دور مچ دست بسته می شود و معمولاً زنان از آن استفاده می کنند. این واژه در گویش های مختلف ایران هم با تلفظ های مختلف دیده می شود:
اَلَنگو
آلانگو
اَلنکو
آلنکو
- - -
📚 ۲. منابع ریشه شناسی
✅ دهخدا:
در لغت نامهٔ دهخدا آمده است:
> النگو: [اَ لَ] ( اِ ) نوعی دست بند که زن ها به مچ دست بندند. واژه ای است رایج در زبان عامیانه.
دهخدا اشاره می کند که ریشهٔ واژه مشخص نیست و آن را بیگانه دانسته اند.
📚 منبع: لغت نامه دهخدا، مدخل �النگو�
- - -
✅ معین:
در فرهنگ فارسی معین نیز آمده:
> النگو: ( اِ. ) دستبند حلقوی فلزی برای زینت زنان.
بی ذکر ریشه.
- - -
✅ فرهنگ ریشه شناسی دکتر حسن انوری:
دکتر حسن انوری در فرهنگ ریشه شناسی واژگان فارسی چنین آورده:
> النگو: واژه ای از زبان های هندی یا اردو. از واژهٔ "bāngṛ" در هندی ( bāṅgrī ) یا "bāṅgṛā" به معنای دستبند گرفته شده است.
این واژه به واسطه ی تماس فرهنگی و تجاری با شبه قاره هند وارد فارسی شده است.
📚 منبع: انوری، حسن. فرهنگ ریشه شناسی واژگان فارسی، نشر سخن.
- - -
✅ فرهنگ آنندراج ( فرهنگ هندی - فارسی ) :
در این فرهنگ که توسط محمدپادشاه نوشته شده، واژه ای به شکل �النگو� دیده نمی شود، اما واژگان مشابه هندی برای دستبند زنان ذکر شده اند:
bangri / baṅgrī
churī ( چوری ) : نوعی دیگر از دستبند
- - -
🕌 ۳. ریشه در زبان هندی و اردو
در زبان هندی / اردو، واژه ای به نام "Bāṅglī" / Bāṅgṛī / Bāṅgṛā به کار می رود که دقیقاً به معنای همان النگو است.
Bāṅgrī ( बांगड़ी ) یا Chūrī ( चूड़ी ) = دستبند حلقه ای برای زنان
این واژه به شکل آواها و ساختار واژگانی بسیار نزدیک به "النگو" است.
- - -
🔁 تطور واجی احتمالی
ممکن است در انتقال این واژه از هندی به فارسی، تغییراتی به صورت زیر رخ داده باشد:
bāṅgrī / bāṅgṛā → با گرایش به ساده سازی و قابل تلفظ شدن در فارسی → النگو
در فارسی میانه یا فارسی نو اولیه، چنین تبدیل هایی بسیار رایج بوده است، خصوصاً در واژگان دخیل از زبان های شرقی مانند هندی، اردو، پنجابی و. . .
- - -
📜 ۴. نتیجه گیری
النگو یک واژه دخیل است و منشأ ایرانی یا فارسی کهن ندارد.
بر اساس داده های ریشه شناسی و مقایسه زبان شناسی تطبیقی، این واژه:
از زبان های هندی / اردو به فارسی وارد شده است
معادل آن در هندی و اردو: bāṅgrī / bāṅgṛā / chūrī
معنای آن نیز در همه این زبان ها یکی است: دستبند حلقوی زینتی برای زنان
- - -
✅ منابع معتبر
1. لغت نامه دهخدا، مدخل �النگو�
2. فرهنگ فارسی معین
3. حسن انوری، فرهنگ ریشه شناسی واژگان فارسی، نشر سخن
4. John T. Platts, A Dictionary of Urdu, Classical Hindi, and English
5. Monier - Williams Sanskrit Dictionary ( برای تطبیق ریشه های هندی )
6. فرهنگ آنندراج، تألیف محمد پادشاه
- - -

این واژه در زبان انگلیسی نیز به شکل �bangle� و به معنای دستبند کاربرد دارد .

و بلرزیگ با چیم لرزیدنی و درستتر از آن لغزیک یا بلغزیک با چیم لغزیدنی واژگان پهلوی هستند که می توانند برای نامیدن النگوهایی به کار برده شوند که با لغزیدن پیرامون دست و مچ دست به کار گرفته می شوند.

اَلیت: دست یافت، گرفت؛ دستیافته، گرفته؛ دست یافته شده، گرفته شده. این واژه پهلوی به زبان انگلیسی راه یافته و با چیم برگزیده به کار برده می شود.
اَلَنگو از سه بخش اَل و اَنگ و و ساخته شده است و یک واژه پهلوی است و کاربرد آن با گویشی دیگر در کشوری که امروزه تورکیه نامیده می شود هنایشی بر پهلوی بودن آن ندارد چه نام بسیاری از شهرهای این کشور از وان، ارزنجان ( ارژنگان ) ، آماسیا ( گ ) ، آدانا ( گ ) ، ایزمیر، هوراسان، و ایستانبول ) ایستانپوهل، ایستانپُل ) همه پهلوی هستند و گژینش نام تورکیه شاید برای فراموشاندن گذشته مردم این سرزمین و تاریخ سازی برای آنان و جداسازی آنان از ایرانیان باشد. همچنان که جمهوری آذربایجان با این که روس ها پیشتر برای بابک خرمدین فیلمی ساخته بودند که بر پایه تاریخ بود، خود برای تورک کردن بابک خرمدین فیلمی دیگر ساختند تا برای مردم کیستی نوینی بسازند و پهلوان ایران زمین را تورک نشان بدهند!!! تورکی که در دربار اعراب و روم برای دشمنان ایران ساسانی دولا می شد و دشمن جان و ناموس بابک خرمدین بود. بابکی که هم نامش پهلوی است و هم خرم و دین و سرخ جامگانش نام های پهلوی دارند.

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹