النگه

لغت نامه دهخدا

النگه. [ اَ ل َ گ َ / گ ِ ] ( اِ ) شعله ٔآتش. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( برهان قاطع ) ( مؤید الفضلاء ). در فرهنگ ناظم الاطباء النکه بکاف آمده است.

النگه. [ اَ ل َ گ َ ] ( اِخ ) یا النگه رودبار. ناحیتی در مغرب لواسان. ارنگه. ناظم الاطباء گوید: النگه نام دهی است در کوهستان شمالی ری. رجوع به ارنگه شود.

گویش مازنی

/alenge/ استخوان ران

پیشنهاد کاربران

نوعی وسیله چوبی برای بازی کودکان ونوجوانان درقدیم که دوپایه داشته وباپاگذاشتن برروی پایه های مذکورراه می رفتند
کسی که دست و پای درازی داره

بپرس