النجی

لغت نامه دهخدا

النجی. [ ] ( اِخ ) ابن قچقار. یکی از امرای سلطان برکیارق که از طرف همین پادشاه بخوارزمشاهی تعیین شد ولی بقتل رسیدو قطب الدین محمدبن انوشتکین ( 490 هَ. ق. ) خوارزمشاه گردید. این نام در جهانگشای جوینی ( چ لیدن ج 2 ص 3 ) بهمین صورت مذکور یعنی به لام آمده است لیکن ابن اثیراکنجی ضبط کرده است و همین ضبط صحیح بنظر میرسد. رجوع به «اکنجی » و جهانگشای جوینی ج 2 ص 3 و حاشیه همان صفحه و معجم الانساب زامباور ج 2 ص 317 ( حاشیه ) و کامل ابن اثیر ج 10 ص 110 ( حوادث سنه 490 هَ. ق. ) شود.

پیشنهاد کاربران