[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
نجد (۱ بار)
«نَجْد» در اصل به معنای مکان مرتفع است در مقابل «تهامه» که به سرزمین های پست گفته می شود، یا به تعبیر دیگر «بلند بوم» و «پست بوم» است، و در اینجا کنایه از خیر و شرّ و مسیر سعادت و شقاوت است. این تفسیر در حدیثی از امیرمؤمنان علی(علیه السلام)نقل شده (مجمع البیان، ذیل آیات مورد بحث).
و این که بعضی آن را به دو پستان مادر که برآمدگی سینه ها است! تفسیر کرده اند بسیار بعید است، ضمناً تعبیر به «نَجْد» در مورد خیر به خاطر عظمت آن است و در مورد شرّ از باب تغلیب است.
. نجد به معنی بلندی و محل مرتفع است در مجمع فرموده اصل نجد به معنی علو است و سرزمین نجد را از آن نجد گفتهاند که نسبت به پستی تهامه مرتفع است و هر زمین مرتفع را نجد گویند و جمع آن نجود است. مراد از نجدین در آیه راه خیر وشر و حق و باطل است که از لحاظ ظهور وآشکار بودن به دو مکان مرتفع تشبیه شدهاند در اقرب الموارد آمده: «نَجَدَالْاَمْرُ نُجُوداً: وَضَحَ وَاسْتَبانَ» یعنی ما انسان را بدو راه روشن خیر و شر هدایت کردیم مثل . در نهج البلاغه خطبه 152 در باره انسان بابصیرت فرموده: «وَیَعْرِفُ غَوْرَهُ وَ نَجْدَهُ» پستی و بلندی خود را میداند یعنی به باطن و ظاهر کارش بینا است این لفظ تنها یکبار در قران مجید آمده است.
نجد (۱ بار)
«نَجْد» در اصل به معنای مکان مرتفع است در مقابل «تهامه» که به سرزمین های پست گفته می شود، یا به تعبیر دیگر «بلند بوم» و «پست بوم» است، و در اینجا کنایه از خیر و شرّ و مسیر سعادت و شقاوت است. این تفسیر در حدیثی از امیرمؤمنان علی(علیه السلام)نقل شده (مجمع البیان، ذیل آیات مورد بحث).
و این که بعضی آن را به دو پستان مادر که برآمدگی سینه ها است! تفسیر کرده اند بسیار بعید است، ضمناً تعبیر به «نَجْد» در مورد خیر به خاطر عظمت آن است و در مورد شرّ از باب تغلیب است.
. نجد به معنی بلندی و محل مرتفع است در مجمع فرموده اصل نجد به معنی علو است و سرزمین نجد را از آن نجد گفتهاند که نسبت به پستی تهامه مرتفع است و هر زمین مرتفع را نجد گویند و جمع آن نجود است. مراد از نجدین در آیه راه خیر وشر و حق و باطل است که از لحاظ ظهور وآشکار بودن به دو مکان مرتفع تشبیه شدهاند در اقرب الموارد آمده: «نَجَدَالْاَمْرُ نُجُوداً: وَضَحَ وَاسْتَبانَ» یعنی ما انسان را بدو راه روشن خیر و شر هدایت کردیم مثل . در نهج البلاغه خطبه 152 در باره انسان بابصیرت فرموده: «وَیَعْرِفُ غَوْرَهُ وَ نَجْدَهُ» پستی و بلندی خود را میداند یعنی به باطن و ظاهر کارش بینا است این لفظ تنها یکبار در قران مجید آمده است.
wikialkb: النّجْدَیْن