آلن رنه. آلن رنه ( به فرانسوی: Alain Resnais ) ( زاده ۳ ژوئن ۱۹۲۲ - درگذشت ۱ مارس ۲۰۱۴ ) کارگردان و فیلم نامه نویس فرانسوی با بیش از شش دهه پیشینه حرفه ای بود. او همچنین به عنوان یکی از پیشروان موج نوی فرانسه و سبک اکسپرسیونیسم آلمان شناخته می شود.
آلن رنه در ۳ ژوئن ۱۹۲۲ در بریتانی فرانسه به دنیا آمد. پدرش داروساز بود. وی در کودکی شدیداً به خواندن علاقه مند بود و انواع گسترده ای از مطالب، از آثار کلاسیک گرفته تا قصه های مصور ( کمیک استریپ ) را می خواند اما از ۱۰ سالگی به سینما علاقه مند شد. والدینش به مناسبت دوازدهمین سال تولد او برایش یک دوربین کداک هشت میلی متری خریدند در ۱۴ سالگی اولین فیلمش ماجراهای گای را به صورت هشت میلی متری ساخت، از این فیلم نسخه ای موجود نیست اما گویا تحت تأثیر سری فیلم های جنایی «فانتوماس» اثر لویی فویاد ساخته شده بود. در ۱۹۳۰ به پاریس رفت تا بازیگری بیاموزد و در ۱۹۴۲ به عنوان سیاهی لشکر در فیلم «مهمانان شب» اثر مارسل کارنه بازی کرد. اما از اواسط دهه ۴۰ به طور جدی وارد سینما شد. او در ۱۹۴۶ نخستین فیلم کوتاه ۱۶ میلی متری خود را ساخت که کمدی سوررئالی با عنوان طرحی برای شناسایی بود. رنه در ابتدا در کنار کارگردانی به تدوین و فیلمبرداری، اکثراً در فیلم های کوتاه هم مشغول بود. علی رغم این که رنه در دوران اوج کارش، محبوب جشنواره های روشنفکری اروپایی بود، اما جالب است بدانید برای اولین بار توسط داوران یک مراسم آمریکایی مورد توجه قرار گرفت.
زمانی که برای ساخت یکی از اپیزودهای مستندی به نام «تصویر» ( PICTURA ) به همراه سه کارگردان دیگر، جایزه ویژه ای از جوایز تازه تأسیس گلدن گلوب دریافت کرد. اما دوران شهرت رنه با ساخت مستند کوتاه «شب و مه» ( ۱۹۵۵ ) آغاز شد. این مستند به تاریخچه اردوگاه های مرگ نازی ها می پرداخت. رنه برای این فیلم نامزد جوایز بفتا شد و جایزه ویژه ژان ویگو را هم برای بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد. البته رنه پیش از «شب و مه» هم یک بار این جایزه را دریافت کرده بود ) .
رنه در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ با ساخت سه فیلم پیاپی، غوغایی به پا کرد: «هیروشیما عشق من» ( ۱۹۵۹ ) ، «سال گذشته در مارین باد» ( ۱۹۶۱ ) و «موریل» که با نام «زمان بازگشت» هم شناخته می شود. رنه برای «هیروشیما عشق من» جایزه ویژه سازمان ملل را از جوایز بفتا دریافت کرد و نامزد جایزه بفتای بهترین فیلم به مفهوم مطلق شد و همچنین یکی از شرکت کنندگان بخش مسابقه جشنواره کن بود. ارتباط میان رنه و جشنواره کن که با این فیلم شروع شد، در دهه های بعد هم ادامه یافت و حاصل آن دو جایزه از جشنواره کن برای فیلم «عموی آمریکایی من» در سال ۱۹۸۰ و جایزه یک عمر فعالیت هنری در سال ۲۰۰۹ بود. «هیروشیما عشق من» همچنین رنه را نامزد جایزه بهترین کارگردانی سال از انجمن کارگردانان فیلم آمریکا کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلن رنه در ۳ ژوئن ۱۹۲۲ در بریتانی فرانسه به دنیا آمد. پدرش داروساز بود. وی در کودکی شدیداً به خواندن علاقه مند بود و انواع گسترده ای از مطالب، از آثار کلاسیک گرفته تا قصه های مصور ( کمیک استریپ ) را می خواند اما از ۱۰ سالگی به سینما علاقه مند شد. والدینش به مناسبت دوازدهمین سال تولد او برایش یک دوربین کداک هشت میلی متری خریدند در ۱۴ سالگی اولین فیلمش ماجراهای گای را به صورت هشت میلی متری ساخت، از این فیلم نسخه ای موجود نیست اما گویا تحت تأثیر سری فیلم های جنایی «فانتوماس» اثر لویی فویاد ساخته شده بود. در ۱۹۳۰ به پاریس رفت تا بازیگری بیاموزد و در ۱۹۴۲ به عنوان سیاهی لشکر در فیلم «مهمانان شب» اثر مارسل کارنه بازی کرد. اما از اواسط دهه ۴۰ به طور جدی وارد سینما شد. او در ۱۹۴۶ نخستین فیلم کوتاه ۱۶ میلی متری خود را ساخت که کمدی سوررئالی با عنوان طرحی برای شناسایی بود. رنه در ابتدا در کنار کارگردانی به تدوین و فیلمبرداری، اکثراً در فیلم های کوتاه هم مشغول بود. علی رغم این که رنه در دوران اوج کارش، محبوب جشنواره های روشنفکری اروپایی بود، اما جالب است بدانید برای اولین بار توسط داوران یک مراسم آمریکایی مورد توجه قرار گرفت.
زمانی که برای ساخت یکی از اپیزودهای مستندی به نام «تصویر» ( PICTURA ) به همراه سه کارگردان دیگر، جایزه ویژه ای از جوایز تازه تأسیس گلدن گلوب دریافت کرد. اما دوران شهرت رنه با ساخت مستند کوتاه «شب و مه» ( ۱۹۵۵ ) آغاز شد. این مستند به تاریخچه اردوگاه های مرگ نازی ها می پرداخت. رنه برای این فیلم نامزد جوایز بفتا شد و جایزه ویژه ژان ویگو را هم برای بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد. البته رنه پیش از «شب و مه» هم یک بار این جایزه را دریافت کرده بود ) .
رنه در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ با ساخت سه فیلم پیاپی، غوغایی به پا کرد: «هیروشیما عشق من» ( ۱۹۵۹ ) ، «سال گذشته در مارین باد» ( ۱۹۶۱ ) و «موریل» که با نام «زمان بازگشت» هم شناخته می شود. رنه برای «هیروشیما عشق من» جایزه ویژه سازمان ملل را از جوایز بفتا دریافت کرد و نامزد جایزه بفتای بهترین فیلم به مفهوم مطلق شد و همچنین یکی از شرکت کنندگان بخش مسابقه جشنواره کن بود. ارتباط میان رنه و جشنواره کن که با این فیلم شروع شد، در دهه های بعد هم ادامه یافت و حاصل آن دو جایزه از جشنواره کن برای فیلم «عموی آمریکایی من» در سال ۱۹۸۰ و جایزه یک عمر فعالیت هنری در سال ۲۰۰۹ بود. «هیروشیما عشق من» همچنین رنه را نامزد جایزه بهترین کارگردانی سال از انجمن کارگردانان فیلم آمریکا کرد.
wiki: آلن رنه