الن ارکین

آلن آرکین. آلن وولف آرکین ( انگلیسی: Alan Wolf Arkin؛ ۲۶ مارس ۱۹۳۴ – ۲۹ ژوئن ۲۰۲۳ ) بازیگر، کارگردان، تهیه کننده و فیلم نامه نویس آمریکایی بود. [ ۱] او کارش را در کمدی و تئاتر آغاز کرد و سپس خودش را به عنوان بازیگر کاراکتر مطرح کرد. او در طول شش دهه فعالیت افتخارات گوناگونی شامل یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ بفتا و یک جایزهٔ تونی کسب کرد.
آرکین حرفه اش را با اجرای در کمدی نمایشی آغاز کرد و سپس در برادوی به فعالیت پرداخت. او بابت بازی در نمایش Enter Laughing اثر جوزف استاین، برندهٔ جایزهٔ تونی بازیگر برگزیده در نمایش شد. او با بازی در نمایشن کمدی Luv در ۱۹۶۴ به برادوی بازگشت و پسران آفتاب ( ۱۹۷۱ ) اثر نیل سایمون را کارگردانی کرد که برای آن نامزد جایزهٔ تونی شد.
آرکین در ۲۶ مارس ۱۹۳۴ در بروکلین، نیویورک، به عنوان پسر دیوید آرکین، نقاش و نویسنده، و همسرش بئاتریس ورتیس، معلم، متولد شد. او در یک خانواده یهودی «بدون تأکید بر دین» بزرگ شد. پدربزرگ و مادربزرگ او مهاجران یهودی از اوکراین، روسیه و آلمان بودند. پدر و مادرش زمانی که آلن ۱۱ ساله بود به لس آنجلس نقل مکان کردند، اما اعتصاب ۸ ماهه هالیوود به قیمت کار پدرش به عنوان طراح صحنه تمام شد. در طول دهه ۱۹۵۰، والدین آرکین به کمونیست بودن متهم شدند و پدرش به دلیل امتناع از پاسخ دادن به سؤالات مربوط به ایدئولوژی سیاسی خود اخراج شد. دیوید آرکین اخراج را به چالش کشید، اما او تنها پس از مرگش تبرئه شد.
آرکین که از ۱۰ سالگی دروس بازیگری را گذرانده بود، دانشجوی بورسیه در آکادمی های نمایشی مختلف شد، از جمله یکی از آکادمی هایی که توسط دانش آموز استانیسلاوسکی، بنیامین زماچ اداره می شد، که به آرکین رویکرد روان شناختی بازیگری آموخت. آرکین از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ در کالج ایالتی لس آنجلس شرکت کرد. او همچنین در کالج بنینگتون شرکت کرد.
آرکین نویسنده کتاب های بسیاری بود، از جمله روز سخت کار تونی ( تصویرگر جیمز استیونسون، ۱۹۷۲ ) ، وضعیت لمینگ ( تصویرگر جوآن ساندین، ۱۹۷۶ ) ، نیمه راه: سفر بازیگر به سوی خود ( ۱۹۷۹ ) و The پاکسازی ( ۱۹۸۶ ادامه لمینگ ) . او دو کتاب خاطرات منتشر کرد: یک زندگی بداهه ( ۲۰۱۱ ) و خارج از ذهن من ( ۲۰۱۸ ) .
او با دو دوستش گروه فولک The Tarriers را تشکیل داد که در آن آرکین آواز می خواند و گیتار می نواخت. اعضای گروه در سال ۱۹۵۶ آهنگ موفق گروه "The Banana Boat Song" را ساختند، یک بازسازی، با برخی اشعار جدید، از یک آهنگ سنتی جامائیکایی کالیپسو به همین نام، همراه با دیگری با عنوان "Hill and Gully Rider". 30] در همان سالی که نسخه موفق هری بلافونته شناخته شده بود، به شماره ۴ جدول مجله بیلبورد رسید. این گروه در سال ۱۹۵۷ در فیلم استثمار کالیپسو موج گرمای کالیپسو با خواندن "آهنگ قایق موز" و "چوکون" ظاهر شد. آرکین یکی از اعضای گروه The Tarriers بود که آنها "سیندی، اوه سیندی" را ضبط کردند که در صدر جدول قرار گرفت.