[ویکی نور] المیزان فی احکام تجوید القرآن. المیزان فی أحکام تجوید القرآن، نوشته فریال زکریا عبد، کتابی است به زبان فارسی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر به بیان مسائل مربوط به تجوید قرآن می پردازد.
کتاب دارای مقدمه مؤلف و محتوای مطالب ضمن فصل های متعدد است. به لحاظ محتوایی می توان کتاب را به دو بخش اصلی تقسیم کرد، هرچند نویسنده چنین کاری را نکرده است: بخشی که مسائل پیشینی مربوط به علم تجوید در آن مطرح شده و بخشی که تعریف و احکام تجوید قرآن را بیان کرده است.
برخی از منابع کتاب عبارتند از: الإتقان سیوطی، خلاصة عمدة البیان فی تجوید القرآن، بغیة الرحمن محمد بن شهاده غول، نهایة القول المفید محمد مکی نصر، التمهید فی علم التجوید محمود علی بسه، التمهید فی علم التجوید محمد بن محمد جزری محمد بن محمد جزری، غایة المرید فی علم التجوید عطیه قابل نصر، کیف نقرأ القرآن ایمن رشدی سوید، النحو الوافی عباس حسن، أحکام القرآن محمود خلیل حصری، التجوید القرآنی محمد صالح ضالع و...
نویسنده در مقدمه، ضمن حمد خداوند متذکر می شود که این کتاب جامع احکام تجوید به روایت حفص از عاصم بن ابونجود از طریق شاطبیه است. او همچنین این نکته را هم خاطرنشان می کند که تخصص او در ادبیات عرب است
وی می نویسد: من در ابتدا قصد داشتم احکام قرآن را در کتاب مختصری جمع کنم، اما وقتی برای نگارش این اثر از علمای بزرگ بهره بردم به مطالبی دست یافتم که تا آن زمان برای خودم روشن نشده بود و سزاوار ندیدم که تنها خودم از این مطالب استفاده کنم؛ لذا بحث را به صورت مبسوط و خالی از هرگونه افراط و تفریط مطرح کردم
چنان که پیش از این گفتیم، مطالب کتاب را می توان به لحاظ محتوایی به دو بخش کلی تقسیم کرد: بخش اول، کلیاتی درباره علم تجوید و بخش دوم، بیان تعریف و قواعد تجوید. فریال زکریا عبد، بحث از محتوای مطالب کتاب را با قرائت قرآن شروع می کند. او با تمسک به روایات یادآور می شود که رسول خدا(ص) در هر سال یک بار قرآن را در ماه رمضان بر جبرئیل عرضه می کرد و در سال وفات آن حضرت این امر دو مرتبه اتفاق افتاد. وی روایت آن حضرت(ص) را ذکر می کند که: «من سره أن یقرأ القرآن غضا کما أنزل فلیقرأه علی قرائة ابن أم معبد»؛ یعنی هرکه دوست دارد قرآن را همان گونه که نازل شده بخواند، آن را بر قرائت ابن ام معبد (ابن مسعود) بخواند
کتاب دارای مقدمه مؤلف و محتوای مطالب ضمن فصل های متعدد است. به لحاظ محتوایی می توان کتاب را به دو بخش اصلی تقسیم کرد، هرچند نویسنده چنین کاری را نکرده است: بخشی که مسائل پیشینی مربوط به علم تجوید در آن مطرح شده و بخشی که تعریف و احکام تجوید قرآن را بیان کرده است.
برخی از منابع کتاب عبارتند از: الإتقان سیوطی، خلاصة عمدة البیان فی تجوید القرآن، بغیة الرحمن محمد بن شهاده غول، نهایة القول المفید محمد مکی نصر، التمهید فی علم التجوید محمود علی بسه، التمهید فی علم التجوید محمد بن محمد جزری محمد بن محمد جزری، غایة المرید فی علم التجوید عطیه قابل نصر، کیف نقرأ القرآن ایمن رشدی سوید، النحو الوافی عباس حسن، أحکام القرآن محمود خلیل حصری، التجوید القرآنی محمد صالح ضالع و...
نویسنده در مقدمه، ضمن حمد خداوند متذکر می شود که این کتاب جامع احکام تجوید به روایت حفص از عاصم بن ابونجود از طریق شاطبیه است. او همچنین این نکته را هم خاطرنشان می کند که تخصص او در ادبیات عرب است
وی می نویسد: من در ابتدا قصد داشتم احکام قرآن را در کتاب مختصری جمع کنم، اما وقتی برای نگارش این اثر از علمای بزرگ بهره بردم به مطالبی دست یافتم که تا آن زمان برای خودم روشن نشده بود و سزاوار ندیدم که تنها خودم از این مطالب استفاده کنم؛ لذا بحث را به صورت مبسوط و خالی از هرگونه افراط و تفریط مطرح کردم
چنان که پیش از این گفتیم، مطالب کتاب را می توان به لحاظ محتوایی به دو بخش کلی تقسیم کرد: بخش اول، کلیاتی درباره علم تجوید و بخش دوم، بیان تعریف و قواعد تجوید. فریال زکریا عبد، بحث از محتوای مطالب کتاب را با قرائت قرآن شروع می کند. او با تمسک به روایات یادآور می شود که رسول خدا(ص) در هر سال یک بار قرآن را در ماه رمضان بر جبرئیل عرضه می کرد و در سال وفات آن حضرت این امر دو مرتبه اتفاق افتاد. وی روایت آن حضرت(ص) را ذکر می کند که: «من سره أن یقرأ القرآن غضا کما أنزل فلیقرأه علی قرائة ابن أم معبد»؛ یعنی هرکه دوست دارد قرآن را همان گونه که نازل شده بخواند، آن را بر قرائت ابن ام معبد (ابن مسعود) بخواند
wikinoor: المیزان_فی_أحکام_تجوید_القرآن