آلمون وایتینگ بابیت ( Almon Whiting Babbitt ) ( ۹ اکتبر ۱۸۱۲ - حدود ۷ سپتامبر ۱۸۵۶ ) ، از رهبران اولیه جنبش قدیسان آخرالزمان، از پیشگامان مورمون و اولین منشی و خزانه دار قلمروی یوتا بود. او در یورش «بومیان آمریکایی شاین» در قلمروی نبراسکا در حالی که برای تجارت دولتی بین یوتا و واشینگتن دی سی در سفر بود، کشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
بابیت در خانواده ایرا و نانسی بابیت در چشایر، ماساچوست به دنیا آمد. او از دانشگاه ایالتی اوهایو در سینسیناتی فارغ التحصیل شد و مجوز وکالت در شش ایالت را دریافت کرد. وی در ۲۳ نوامبر ۱۸۳۳ با جولیا آن جانسون ازدواج کرد. گفته می شود که بابیت در سال ۱۸۳۳ به کلیسای قدیسان آخرالزمان ملحق شده است. در سال ۱۸۳۴، او یکی از اعضای کمپ صهیون بود. او در ۲۸ فوریه ۱۸۳۵ به عنوان یکی از اولین دهه هفتادی ها توسط جوزف اسمیت جونیور در کلیسا منصوب شد. بابیت بعداً کشیش اعظم کلیسا شد.
بابیت در سال های ۱۸۳۷ و ۱۸۳۸ مُبَلغ کلیسا در کانادای علیا بود. او در سال ۱۸۳۸ تلاش کرد به میسوری نقل مکان کند، اما در زمره قدیسان آخرالزمانی بود که توسط ساکنین نامهربان رانده شدند. بابیت در نهایت در نائوو، ایلینوی مستقر شدند. در یک کنفرانس کلیسا در ماه مه ۱۸۳۹، بابیت، رابرت بی تامپسون و اراستوس اسنو به عنوان یک کمیته منصوب شدند تا سفر کنند، «تمام گزارش ها و نشریات افترا آمیز منتشر شده علیه کلیسا را جمع کنند».
بابیت در سال ۱۸۴۱ به عنوان رئیس کلیسا کیرتلند استیک منصوب شد. در آنجا گفته می شد بابیت کشیشی از مقدسین آخرالزمان است که منابع مالی لازم برای نقل مکان به نائوو را نداشته است. در سال ۱۸۴۳، دوره تصدی بابیت در کیرتلند به پایان رسید و او به طور فعال وکالت را در نائوو شروع کرد. او اغلب گماشته می شد تا در حل اختلافات حقوقی، از مقدسین آخرالزمان دفاع کند. وقتی بابیت در نائوو بود، جوزف اسمیت جونیور او را برای عضویت در دو گروه انتخاب شد: گروه امنای صلح لازم در جلسات محکمه مسح شده و گروه شورای پنجاه نفر.
در سال ۱۸۴۴، بابیت به عنوان عضو مجلس نمایندگان ایلینویز انتخاب شد. در فوریه ۱۸۴۶، بابیت، جوزف ال. هیوود و جان اس. فولمر مسئولیت امور کلیسای نائوو را پس از خروج از کلیسا به طور مشترک به عهده گرفتند. پس از نبرد نائوو در سپتامبر ۱۸۴۶، بابیت و دو مرد دیگر قراردادی را امضاء کردند که طی آن منشور شهر نائوو را «واگذار» می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
بابیت در خانواده ایرا و نانسی بابیت در چشایر، ماساچوست به دنیا آمد. او از دانشگاه ایالتی اوهایو در سینسیناتی فارغ التحصیل شد و مجوز وکالت در شش ایالت را دریافت کرد. وی در ۲۳ نوامبر ۱۸۳۳ با جولیا آن جانسون ازدواج کرد. گفته می شود که بابیت در سال ۱۸۳۳ به کلیسای قدیسان آخرالزمان ملحق شده است. در سال ۱۸۳۴، او یکی از اعضای کمپ صهیون بود. او در ۲۸ فوریه ۱۸۳۵ به عنوان یکی از اولین دهه هفتادی ها توسط جوزف اسمیت جونیور در کلیسا منصوب شد. بابیت بعداً کشیش اعظم کلیسا شد.
بابیت در سال های ۱۸۳۷ و ۱۸۳۸ مُبَلغ کلیسا در کانادای علیا بود. او در سال ۱۸۳۸ تلاش کرد به میسوری نقل مکان کند، اما در زمره قدیسان آخرالزمانی بود که توسط ساکنین نامهربان رانده شدند. بابیت در نهایت در نائوو، ایلینوی مستقر شدند. در یک کنفرانس کلیسا در ماه مه ۱۸۳۹، بابیت، رابرت بی تامپسون و اراستوس اسنو به عنوان یک کمیته منصوب شدند تا سفر کنند، «تمام گزارش ها و نشریات افترا آمیز منتشر شده علیه کلیسا را جمع کنند».
بابیت در سال ۱۸۴۱ به عنوان رئیس کلیسا کیرتلند استیک منصوب شد. در آنجا گفته می شد بابیت کشیشی از مقدسین آخرالزمان است که منابع مالی لازم برای نقل مکان به نائوو را نداشته است. در سال ۱۸۴۳، دوره تصدی بابیت در کیرتلند به پایان رسید و او به طور فعال وکالت را در نائوو شروع کرد. او اغلب گماشته می شد تا در حل اختلافات حقوقی، از مقدسین آخرالزمان دفاع کند. وقتی بابیت در نائوو بود، جوزف اسمیت جونیور او را برای عضویت در دو گروه انتخاب شد: گروه امنای صلح لازم در جلسات محکمه مسح شده و گروه شورای پنجاه نفر.
در سال ۱۸۴۴، بابیت به عنوان عضو مجلس نمایندگان ایلینویز انتخاب شد. در فوریه ۱۸۴۶، بابیت، جوزف ال. هیوود و جان اس. فولمر مسئولیت امور کلیسای نائوو را پس از خروج از کلیسا به طور مشترک به عهده گرفتند. پس از نبرد نائوو در سپتامبر ۱۸۴۶، بابیت و دو مرد دیگر قراردادی را امضاء کردند که طی آن منشور شهر نائوو را «واگذار» می کرد.
