المغنی فی الطب

[ویکی نور] «المغنی فی الطب» مشهورترین نگاشته سعید بن هبة الله (متوفی 495ق) است که آن را برای خزانه خلیفه عباسی المقتدی نگاشته است. هدف نویسنده از نگارش این اثر، تألیف کتابی مختصر در طب برای شاگردانش بوده است تا آنها بتوانند به آسانی به آن مراجعه کنند و به سهولت با بیماری ها، اسباب و علائم آنها و نحوه درمان آنها آشنا شوند. (المغنی فی الطب، ص19- 20).
این اثر و ترتیب آن همانند بسیاری دیگر از کتبی است که پیرامون بیماری ها و درمان آنها به رشته تحریر درآمده است. در ابتدا بیماری را عنوان می کند، سپس خصوصیات ظاهری آن بیماری را برمی شمرد، آنگاه اسباب و علائم آن را ذکر می کند و در پایان شیوه درمان آن بیماری را بیان می کند. معمولاً در هر بخش، مبحث درمان مفصل ترین قسمت را تشکیل می دهد.
کتاب المغنی از مهم ترین منابع طب سنتی است که به دست ما رسیده است. در این اثر بیش از دویست بیماری بررسی و شیوه مداوای آنها بیان شده است.
این نگاشته در عین اختصار شامل مطالب مهم و ارزنده ای است؛ از این رو پس از تألیف مورد توجه بسیاری از پزشکان قرار گرفت است. داود انطاکی در کتاب تذکره اولی الالباب، حکیم میر محمد مؤمن در کتاب تحفة المؤمنین و مرحوم سید محمد حسین عقیلی خراسانی در بخش بیماری های کتاب جوامع الجامع و پس از او حکیم محمد اعظم خان در کتاب اکسیر اعظم بسیار به این اثر استناد کرده اند و مطالب مؤلف این اثر را نقل نموده اند.
مؤلف در این اثر کمتر به نقل اقوال می پردازد، بلکه آنچه می نویسد به سبک و سیاق واحد و بدون پرداخت به اقوال پزشکان و نقد و اشکالات آنهاست، چراکه پرداختن به اقوال و اشکالات امری است که با قصد مؤلف بر اختصار منافات دارد.افزون بر این، نثر مؤلف نثری روان و بدون اغلاق و پیچیدگی است و کسی که با زبان عربی آشنایی دارد در مطالعه این کتاب و مراجعه به آن کمتر با مشکلی رو به رو می شود.

[ویکی فقه] المغنی فی الطب (کتاب). «المغنی فی الطب» مشهورترین نگاشته سعید بن هبةالله (متوفی ۴۹۵ ق) است که آن را برای خزانه خلیفه عباسی المقتدی نگاشته است.
هدف نویسنده از نگارش این اثر، تالیف کتابی مختصر در طب برای شاگردانش بوده است تا آنها بتوانند به آسانی به آن مراجعه کنند و به سهولت با بیماری ها، اسباب و علائم آنها و نحوه درمان آنها آشنا شوند.
ساختار کتاب
این اثر و ترتیب آن همانند بسیاری دیگر از کتبی است که پیرامون بیماری ها و درمان آنها به رشته تحریر درآمده است. در ابتدا بیماری را عنوان می کند، سپس خصوصیات ظاهری آن بیماری را بر می شمرد، آنگاه اسباب و علائم آن را ذکر می کند و در پایان شیوه درمان آن بیماری را بیان می کند. معمولا در هر بخش، مبحث درمان مفصل ترین قسمت را تشکیل می دهد.
گزارش محتوا
کتاب المغنی از مهم ترین منابع طب سنتی است که به دست ما رسیده است. در این اثر بیش از دویست بیماری بررسی و شیوه مداوای آنها بیان شده است.این نگاشته در عین اختصار شامل مطالب مهم و ارزنده ای است؛ از این رو پس از تالیف مورد توجه بسیاری از پزشکان قرار گرفت است. داود انطاکی در کتاب تذکره اولی الالباب، حکیم میر محمد مؤمن در کتاب تحفة المؤمنین و مرحوم سید محمد حسین عقیلی خراسانی در بخش بیماری های کتاب جوامع الجامع و پس از او حکیم محمد اعظم خان در کتاب اکسیر اعظم بسیار به این اثر استناد کرده اند و مطالب مؤلف این اثر را نقل نموده اند.مؤلف در این اثر کمتر به نقل اقوال می پردازد، بلکه آنچه می نویسد به سبک و سیاق واحد و بدون پرداخت به اقوال پزشکان و نقد و اشکالات آنهاست، چراکه پرداختن به اقوال و اشکالات امری است که با قصد مؤلف بر اختصار منافات دارد. افزون بر این، نثر مؤلف نثری روان و بدون اغلاق و پیچیدگی است و کسی که با زبان عربی آشنایی دارد در مطالعه این کتاب و مراجعه به آن کمتر با مشکلی رو به رو می شود.خصوصیت دیگر این اثر در بخش مداوای بیماری ها، ذکر شیوه هایی معمول و ساده است نه مانند بسیاری از منابع دیگری که تنها مجموعه ای از نسخه ها و شیوه های مهجور و نیازموده باشد.
وضعیت کتاب
...