المظ. [ اَ م َ ] ( ع ص ) اسب که در لب زیرین وی سپیدی باشد، و اگر در لب زبرین اسب باشد آن را ارثم گویند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( صبح الاعشی ج 2 ص 19 ). در حاشیه صبح الاعشی آمده : اصل آن انمط با نون و طاء بوده و مصحف است - انتهی. و رجوع به انمط و اقرب الموارد ذیل ماده نمط شود.
