المص. [ اَ لِف ْ لام ْ میم ْ صادْ ] ( حروف مقطعه ) ای انا اﷲ اعلم و افصل ؛ منم خدای که میدانم و پیدا میکنم. ( ترجمان علامه جرجانی تهذیب عادل بن علی ). از فواتح سور قرآن است و سوره اعراف بدان آغاز میشود. در تفسیر کشف الاسرار ( ج 3 ص 548 ) آمده : «المص » نامی است از نامهای قرآن بقول حسن ، آنکه گفت : «کتاب انزل الیک » تا معلوم شود که نام قرآن است. میگوید: قرآن نامه ایست فروفرستاده بتو. ابن عباس گفت : انااﷲ الصادق ، بروایتی دیگر هم از وی : انا اﷲ افصل. زیدبن علی گفت : انا اﷲ الفاصل. عکرمه گفت : انا اﷲ اعلم و أصدق. عطأبن ابی رباح گفت : ثنائی است که اﷲ بر خویشتن کرد بسزای خویش و بقدر خویش. ابن عباس گفت : سوگند است که اﷲ یاد کرد بنام خویش و صفت خویش. قومی گفتند: معنی این همانست که گفت : «الم نشرح لک صدرک ؟» ( قرآن 1/94 ). و شرح این کلمات در صدر سورة البقره مستوفی رفت - انتهی. و رجوع به الم و فواتح سور شود.
فرهنگ فارسی
ای انا الله اعلم و افصل منم خدای که میدانم و پیدا میکنم .
