المستنصر
لغت نامه دهخدا
المستنصر. [ اَ م ُ ت َ ص ِ ] ( اِخ ) حکم بن عبدالرحمن الناصربن محمدبن عبداﷲ. ( 302 - 366 هَ. ق. / 914 - 976 م. ) ازخلفای اموی در اندلس. وی به سال 350 هَ.ق. بخلافت رسید. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 266 و مستنصر شود.
المستنصر. [ اَ م ُ ت َ ص ِ ] ( اِخ ) عمربن یحیی مکنی به ابوحفص ( متوفی در 694 هَ. ق. / 1295 م. ) از ملوک حفصیه در تونس بود. رجوع به اعلام زرکلی چ 1 ج 2 ص 725 و «مستنصر» و «عمربن یحیی » شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید