المانی زبان

آلمانی زبان. آلمانی، زبان
از گروه زبان های ژرمنی غربی، شاخۀ ژرمانیک خانوادۀ زبان های هندواروپایی. زبان رسمی آلمان و اتریش و یکی از چهار زبان رسمی سوئیس و زبان اول بیش از ۱۰۰میلیون تن در این سه کشور و میلیون ها نفر در ایالات متحده، کانادا، امریکای لاتین، کشورهای حوضۀ بالتیک، چکسلوواکی، اروپای شرقی و کشورهای بالکان است و از نظر اهمیت فرهنگی و تجاری زبان دوم میلیون ها تن دیگر در اروپا و امریکای شمالی و جنوبی شمرده می شود. زبان آلمانی به آلمانی علیا و آلمانی سفلا تقسیم می شود. از لحاظ تاریخی زبان آلمانی سه دوره را گذرانده است: آلمانی کهن (ح ۷۵۰ـ۱۰۵۰)؛ آلمانی میانه (ح ۱۰۵۰ـ۱۵۰۰) و آلمانی جدید (۱۵۰۰ تاکنون). نخستین مدارک مربوط به زبان آلمانی به ۷۵۰م برمی گردد. در این دوره گویش های محلی را مکتوب می کردند و زبان معیار در کار نبود. در دورۀ میانی زبان مکتوب نسبتاً یک دستی در دولت، بعد از آن که دستگاه های صدارت امپراتوری مقدس روم در قرن ۱۴م به جای زبان لاتین ترکیبی از گویش های آلمانی علیا را به کار بردند، پدید آمد. مارتین لوتر در ترجمۀ کتاب مقدس از آلمانی ساکسون استفاده کرد. گفته اند که آلمانی مدرن با لوتر شروع شده است. شیوۀ آلمانی نویسی امروزی مدیون نویسندگان برجستۀ قرن ۱۸ است. برخی گویش های آلمانی در خارج از مرزهای آلمان، تفاوت های بزرگ دستوری و لغوی با آلمانی معیار دارند.