آلمان. یک افسانهٔ زمستانی ( به آلمانی: Deutschland. Ein Wintermärchen ) کتابی از هاینریش هاینه شاعر و نویسندهٔ آلمانی قرن ۱۹ام است. این نوشته برای اولین بار در سال ۱۸۴۴ منتشر شده است. اشعار در خلال سفر وی از پاریس به هامبورگ در زمستان ۱۸۴۳، نوشته شده اند. قسمت افسانهٔ زمستان آن از نمایشنامه ای به همین نام از شکسپیر گرفته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
هر قسمت کتاب، بخشی از سفر وی با کاروان را در بر می گیرد. بخش اول و دوم: مرز آلمان و فرانسه، بخش سوم:آخن، بخش چهارم تا هفتم:کلن، بخش هشتم تا سیزدهم:وستفالن، بخش ۱۴ تا ۱۷:سفری در مورد قیصر بارباروزا، بخش ۱۸:میندن، بخش ۱۹:بوکبورگ و هانوفر، بخش ۲۰ تا ۲۶ هامبورگ و در پایان بخش ۲۷ سرانجام است.
هاینه مدت زیادی از عمر خود را تبعید و دوری از وطن به سر برد. این نوشته عشق علاقهٔ وی به کشورش را در قالبی حماسی بازگو می کند. اولین پاراگراف این چنین شروع می شود:
سپس شاعر به توضیحاتی در مورد آغاز به سفر و اینکه چه وسایلی را با خود در سفر می برد اشاره می کند. اشعار بعدی نوشته رویدادهایی که برای شاعر در شهرهای مختلف آلمان، اتفاق افتاده است، را بازگو می کنند.
حس وطن پرستی شاعر را می توان در قسمت پیشگفتار دید:
پرچم سیاه، قرمز و طلایی را بر بلندای افکار آلمانی ها نصب کنید و آن را نمونه ای از آزادی قرار دهید، من حاضرم آخرین قطرهٔ خونم را در این راه فدا کنم.
نوشته از ۲۷ بخش ( بدون پیشگفتاور و پایان بخش ) تشکیل شده است. ۵۰۰ پاراگراف کل این ۲۷ بخش را دربر می گیرد و هر پاراگراف از ۴ قطعه شعر تشکیل شده است. این شعر در عین حال قافیه بندی آسانی دارد به طوری که قطعهٔ اول و سوم بی قافیه و قطعه دوم و چهارم هم قافیه هستند.
در زمان انتشار این اثر تعداد زیادی از افراد، از آن به عنوان شرم نامهٔ یک آوارهٔ دور از وطن یاد می کردند. این اثر در زمان آلمان نازی نیز با توجه به یهودی بودن نویسندهٔ آن ممنوع شد. پس از پایان جنگ جهانی بود که این اثر به خاطر تصویر مناسبی که از ملی گرایی آلمانی ارائه می کند جای خود را در میان افراد جامعه باز کرد.
ویکی نبشتهٔ آلمانی
... [مشاهده متن کامل]
هر قسمت کتاب، بخشی از سفر وی با کاروان را در بر می گیرد. بخش اول و دوم: مرز آلمان و فرانسه، بخش سوم:آخن، بخش چهارم تا هفتم:کلن، بخش هشتم تا سیزدهم:وستفالن، بخش ۱۴ تا ۱۷:سفری در مورد قیصر بارباروزا، بخش ۱۸:میندن، بخش ۱۹:بوکبورگ و هانوفر، بخش ۲۰ تا ۲۶ هامبورگ و در پایان بخش ۲۷ سرانجام است.
هاینه مدت زیادی از عمر خود را تبعید و دوری از وطن به سر برد. این نوشته عشق علاقهٔ وی به کشورش را در قالبی حماسی بازگو می کند. اولین پاراگراف این چنین شروع می شود:
سپس شاعر به توضیحاتی در مورد آغاز به سفر و اینکه چه وسایلی را با خود در سفر می برد اشاره می کند. اشعار بعدی نوشته رویدادهایی که برای شاعر در شهرهای مختلف آلمان، اتفاق افتاده است، را بازگو می کنند.
حس وطن پرستی شاعر را می توان در قسمت پیشگفتار دید:
پرچم سیاه، قرمز و طلایی را بر بلندای افکار آلمانی ها نصب کنید و آن را نمونه ای از آزادی قرار دهید، من حاضرم آخرین قطرهٔ خونم را در این راه فدا کنم.
نوشته از ۲۷ بخش ( بدون پیشگفتاور و پایان بخش ) تشکیل شده است. ۵۰۰ پاراگراف کل این ۲۷ بخش را دربر می گیرد و هر پاراگراف از ۴ قطعه شعر تشکیل شده است. این شعر در عین حال قافیه بندی آسانی دارد به طوری که قطعهٔ اول و سوم بی قافیه و قطعه دوم و چهارم هم قافیه هستند.
در زمان انتشار این اثر تعداد زیادی از افراد، از آن به عنوان شرم نامهٔ یک آوارهٔ دور از وطن یاد می کردند. این اثر در زمان آلمان نازی نیز با توجه به یهودی بودن نویسندهٔ آن ممنوع شد. پس از پایان جنگ جهانی بود که این اثر به خاطر تصویر مناسبی که از ملی گرایی آلمانی ارائه می کند جای خود را در میان افراد جامعه باز کرد.
ویکی نبشتهٔ آلمانی
