الماس مصنوعی ( هم چنین معروف به الماس ساخته شده در آزمایشگاه، الماس پرورده شده در آزمایشگاه، الماس فرآوری شده یا الماس کشت شده ) الماسی است که طی فرایند مصنوعی برخلاف الماس های طبیعی که ضمن فعل و انفعالات زمین شناسی ساخته می شود. الماس مصنوعی هم چنین، معروف به الماس HPHT یا الماس CVD، به خاطر دو روش تولید رایج است ( با ارجاع به روش های دما بالا - فشار بالا و تشکیل کریستال با انباشت به روش تبخیر شیمیایی، به ترتیب ) .
اگرچه اغلب با عنوان مصنوعی شناخته می گردد اما این عبارت تا حدودی مشکل دار به حساب می آید. در ایالات متحده، کمیسیون تجارت فدرال اشاره نموده است که عنوان های جایگزین ساخته شده در آزمایشگاه، پرورده شده در آزمایشگاه، و ساخته شده در ( نام تولیدکننده ) «با طبیعت این سنگ ارتباط واضح تری برقرار خواهند نمود»، با این حال مصرف کنندگان علاقه مند به استفاده از عنوان مصنوعی با محصولات تقلیدشده می باشند – درحالیکه الماس های ساخته شده توسط انسان همان جنس الماس واقعی را دارند ( یعنی کربن خالص تبلور یافته در شکل همسانگرد سه بعدی ) . [ ۱]
ادعاهای زیادی در مورد ساخت الماس بین ۱۸۷۹ و ۱۹۲۸ ثبت شده بودند؛ اکثر آن تلاش ها دقیق تحلیل شده بودند ولی هیچ کدام تأیید نشده بودند. در دهه ۱۹۴۰، تحقیق نظام مندی در ایالات متحده، سوئد و شوروی سابق آغاز شد تا با استفاده از فرایندهای CVD و HPHT الماس ساخته شود. اولین ترکیب تجدید پذیر حوالی ۱۹۵۳ گزارش شده بود. آن دو فرایند هنوزهم موفق به ساخت الماس مصنوعی می شوند. یک روش سومی، معروف به ترکیب انفجاری، وارد بازار الماس در اواخر دهه ۱۹۹۰ شد. در این فرایند، دانه های الماس در اندازه های نانو طی انفجار مواد منفجرهٔ کربن دار تولید می شوند. روش چهارمی، با استفاده از گرافیت با فراصوت توان بالا است که در آزمایشگاه نشان داده شده است ولی هم اکنون استفادهٔ تجاری ندارد.
خواص الماس مصنوعی بستگی به جزئیات فرایندهای ساخت آن دارد؛ البته، برخی الماس های مصنوعی ( چه ساخته شده طی HPHT یا CVD ) دارای خواصی مثل سختی، رسانندگی گرمایی و تحرک پذیری هستند که نسبت به همین خواص الماس های طبیعی کیفیت بهتری دارند.
الماس مصنوعی به طور گسترده ای در ساینده ها، در ابزارهای برنده و صیقل دهنده و در گرماخورها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده های الکترونیکی الماس مصنوعی در حال توسعه هستند که شامل استفاده در کلیدهای ( مدارهای ) نیروگاه ها، ترانزیستورهای اثر میدان با فرکانس بالا و ال ئی دی ها می باشد. آشکارسازهای پرتو فرابنفش ( UV ) یا ذرات پر انرژی نیز از الماس مصنوعی در تسهیلات تحقیقاتی پر انرژی استفاده می کنند و به شکل تجاری در دسترس اند. الماس مصنوعی به خاطر ترکیب منحصر به فردی از پایداری های گرمایی و شیمیایی، انبساط حرارتی کم و شفافیت نوری زیاد در محدودهٔ وسیع طیفی در حال تبدیل شدن به محبوب ترین گزینه برای پنجره های نوری در لیزرهای CO2 و Gyrotronهای توان بالا هستند. تخمین زده می شود که ۹۸٪ تقاضای الماس درجه صنعتی با الماس های مصنوعی تأمین می گردد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه اغلب با عنوان مصنوعی شناخته می گردد اما این عبارت تا حدودی مشکل دار به حساب می آید. در ایالات متحده، کمیسیون تجارت فدرال اشاره نموده است که عنوان های جایگزین ساخته شده در آزمایشگاه، پرورده شده در آزمایشگاه، و ساخته شده در ( نام تولیدکننده ) «با طبیعت این سنگ ارتباط واضح تری برقرار خواهند نمود»، با این حال مصرف کنندگان علاقه مند به استفاده از عنوان مصنوعی با محصولات تقلیدشده می باشند – درحالیکه الماس های ساخته شده توسط انسان همان جنس الماس واقعی را دارند ( یعنی کربن خالص تبلور یافته در شکل همسانگرد سه بعدی ) . [ ۱]
ادعاهای زیادی در مورد ساخت الماس بین ۱۸۷۹ و ۱۹۲۸ ثبت شده بودند؛ اکثر آن تلاش ها دقیق تحلیل شده بودند ولی هیچ کدام تأیید نشده بودند. در دهه ۱۹۴۰، تحقیق نظام مندی در ایالات متحده، سوئد و شوروی سابق آغاز شد تا با استفاده از فرایندهای CVD و HPHT الماس ساخته شود. اولین ترکیب تجدید پذیر حوالی ۱۹۵۳ گزارش شده بود. آن دو فرایند هنوزهم موفق به ساخت الماس مصنوعی می شوند. یک روش سومی، معروف به ترکیب انفجاری، وارد بازار الماس در اواخر دهه ۱۹۹۰ شد. در این فرایند، دانه های الماس در اندازه های نانو طی انفجار مواد منفجرهٔ کربن دار تولید می شوند. روش چهارمی، با استفاده از گرافیت با فراصوت توان بالا است که در آزمایشگاه نشان داده شده است ولی هم اکنون استفادهٔ تجاری ندارد.
خواص الماس مصنوعی بستگی به جزئیات فرایندهای ساخت آن دارد؛ البته، برخی الماس های مصنوعی ( چه ساخته شده طی HPHT یا CVD ) دارای خواصی مثل سختی، رسانندگی گرمایی و تحرک پذیری هستند که نسبت به همین خواص الماس های طبیعی کیفیت بهتری دارند.
الماس مصنوعی به طور گسترده ای در ساینده ها، در ابزارهای برنده و صیقل دهنده و در گرماخورها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده های الکترونیکی الماس مصنوعی در حال توسعه هستند که شامل استفاده در کلیدهای ( مدارهای ) نیروگاه ها، ترانزیستورهای اثر میدان با فرکانس بالا و ال ئی دی ها می باشد. آشکارسازهای پرتو فرابنفش ( UV ) یا ذرات پر انرژی نیز از الماس مصنوعی در تسهیلات تحقیقاتی پر انرژی استفاده می کنند و به شکل تجاری در دسترس اند. الماس مصنوعی به خاطر ترکیب منحصر به فردی از پایداری های گرمایی و شیمیایی، انبساط حرارتی کم و شفافیت نوری زیاد در محدودهٔ وسیع طیفی در حال تبدیل شدن به محبوب ترین گزینه برای پنجره های نوری در لیزرهای CO2 و Gyrotronهای توان بالا هستند. تخمین زده می شود که ۹۸٪ تقاضای الماس درجه صنعتی با الماس های مصنوعی تأمین می گردد. [ ۲]
wiki: الماس مصنوعی