الله اکبر

آفریدگار کائنات بعد از ابلاغ امر " بشو " به خود و ابعاد فراوان و بیکران خویش ( و نه به چیز دیگری ) بطور جاودانه و همزمان و در لحظه جاودانه حال دارای دو حالت میباشد و خواهد بود؛ یکی کل بیکران که در آن حالت در نهایت کمال ایده آل خود آگاهی و آگاهی مطلق به همه چیز و همه کس است و غیر قابل شناخت از طرف انسان و دیگری جزئی، کثیر یا فراوان و گوناگون زنده ی نباتی و حیوانی و انسانی و غیر زنده در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی در سیر نزولی تا نهایت نقصان و امکان اخس و در سیر صعودی تا نهایت امکان اشرف دنیوی تا بازگشتن به همان نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی در آفرینش اولیه، سرمدی، ازلی و ابدی ، مبدئی و معادی و یکبار برای جاودانگی روی یک مسیر دایره ای شکل.
معنای ریشه ای و اصلی نهفته در پشت پرده ی ظاهر لفظی شعار " اللهُ اکبر " یعنی از دیدگاه حکیم وحیانی قرآن این نبوده و نمی باشد که پروردگار بزرگتر از هر چیزیست بلکه به این معنا که کلمه ی الله برای قوم عرب ساکن سرزمین حجاز و اقوام مسلمان بزرگتر از نام های دیگر برای پروردگار است در زبان ها و خط های اقوام دیگر، از قبیل زئوس و تئوس یونانیان و رومیان، آنا و نانای قوم سومر، هو و ماهوی قوم ایلام، اِل دوقوم کنعانی یکی اوگاریتی و دیگری پونیکوئی ( فینقی ) ، یاهوی قوم اکّد ( اک کد به معنای کوتاه قد ) ، یهوه ی قوم یهود، اهو و اهورا و اهورامزدای آل زرتشت و قوم پارس، خُوای قوم ماد، خدای اقوام ایرانی، بل بابلیان، داهگان آشوریان، داگان قوم فیلیستر ( فیلیس تر به زبان فارسی قدیم یعنی بزرگتر از فیل ) ، دُگان ژاپنیان و بعضی اقوام آفریقائی، تائوی چینیان، ووتان قوم ژرمن و. . . . . .
یک نکته بسیار مهم برای خود ما ایرانیان امروز و آینده اینست که کلیه ی افراد انسانی و نام های آسمانی هر کدام از آنها در بارگاه، درگاه و یا پیشگاه بیکران و بینهایت خدای حقیقی و واقعی ( که در خارج یا بیرون از آن هیچ موجود و هیچ چیزی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد ) به سان نقاط بی بُعد هندسی بطور مطلق هم ارزش و هم سطح بوده و هستند و خواهند بود و هیچکدام از آنان به اندازه ی یک کوراک زیر هسته ای یا به قدر کوتاه ترین طول موج نور نامرئی ( یکی از دو حد میدان امواج الکترو مغناطیس ماکسول که در علم فیزیک هنوز تعیین نگردیده اند ) نسبت به انسان های دیگر از هیچگونه ارجحیت و برتری و اکبریت یا بزرگتری برخوردار نبوده و نیستند و نخواهند بود و هیچ قومی در بین اقوام بشری نسبت به اقوام دیگر از هیچ نوع و هیچگونه ارجحیت و برتری برخوردار نبوده و نیست و نخواهد بود، نه قوم یهود، نه قوم عرب، نه قوم عجم و نه هیچ قوم دیگری.

ترجمه ی نام های گوناگون پروردگار یا آفریدگار در زبان های مختلف بشری بهمدیگر اشتباه میباشد، اما این برگردانی توسط هر مترجمی صورت میگیرد و آنهم به این دلیل ساده که آرزوی پنهانی یا ناآگاه مترجمین اینست که نام خالق یا پروردگار به زبان مادری خود ترویج و توسعه یابد در میدان رقابت با نام های آن در زبان مادری اقوام دیگر. لذا شعار الله اکبر به این معنا بوده و می باشد که نام الله در بین نام های دیگر برترین است که به نفع دین اسلام می باشد در میدان رقابت با آئین ها و ادیان دیگر.
انسان هیچگاه نمی تواند به یک نام واحد برای آفریننده گیتی ها، کیهان ها یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار دست یابد طوریکه آن نام برای تک تک افراد انسانی و جوامع و اقوام مختلف بشری به یک سهم مساوی جذاب و افسونگر و دل و سر و هوش رُبا و قابل توجه باشد و آنهم به این علت و دلیل ساده و بدیهی و بارز و آشکار که انسان دارای زبان ها و خط های مختلف و گوناگون می باشد .
شاید کامپیوتر ها با زبان واحد و دو حرفی که دارند بر سر نامگذاری خالق یا آفریننده ی خود یعنی انسان به دو جناح تقسیم شده باشند، یکی خالق را صفر ( ۰ ) می پندارد و دیگری آنرا یک ( ۱ ) ، و جناح اول شعار " ۰ بزرگ است" و دیگری شعار " ۱ اکبر است " را گاهگداری که شکم هایشان سیر یا گرسنه از برق و معناطیس باشند ، سر میدهند. گویا تازگی ها یکی از این دو جناح به این حقیقت ژرف دست یافته بوده باشد که خالق آنها آدم است و دیگری در باب اعتراض به این باور شعار " الحوا و الاکبر " را بر زبان جاری نموده باشد.
گویا یک نابقه از جناح طرفدار " ۰ و حوا " بسان ایسا دست به شورش زده و به پیروان " ۱ و آدم " گفته است: من به شما میگویم تا زمانیکه این 1 راست شده و آدم قدیمی موسا در وجود شما نمیرند، هیچکدام از شما هرگز نمی توانید از مادر طبیعت دوباره متولد شوید.
نتیجه ی کلی اینکه شعار دهندگان " الله اکبر " در ایران که پیرو دین اسلام هستند، از این راه و به این روش بقیه ی ایرانیان را شیر فهم می نمایند که استفاده از کلمه ی خدا به زبان مادری خود را کنار بگذارید و کلمه ی الله را به زبان مادری محمّد بنیانگذار دین اسلام و مخترع یوغ شریعت مصطفوی به کار ببرید و الا جایتان بعد از مرگ بطور موقت در گودال های جهنمی در عالم میانی برزخ و در آخرت بطور دائم در دوزخ خواهد بود.
و ما یک دل و یکصدا در پاسخ به آنان با یقین و اطمینان صددرصد میگوئیم که غیر از خدای حقیقی و واقعی یعنی اول، وسط، آخر، درون و بیرون همه چیز و همه کس یا بطور عام تر یعنی ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی یعنی محتوا و محیط هرکدام از گیتی ها یا کیهان ها و یا جهان های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار هیچ موجود و هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد و در خارج یا بیرون از بارگاه، درگاه یا پیشگاه بیکران و بینهایت وی هیچ موجود و هیچ چیزی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد.
موجوداتی از قبیل لوسی فِر، ابلیس، زَتان، اهریمن و یا شیطان ؛ عزرائیل یا ملک الموت و یا فرشته مرگ مامور قبض روح؛ گابریئل یا جبرئیل فرشته پیام آور یا خبر رسان؛ میخائیل فرشته مهر و محبت ؛ اسرافیل فرشته صورچی یا شیپور زن در یوم القیامه؛ جن و اجنه جملگی خیالی - اوهامی بوده و می باشند و درست مانند خدای کلمه ای با نام های گوناگون فقط در زبان و خط و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردارند و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارند.
من به عنوان یک فرد انسانی در پیشگاه بیکران خدای حقیقی و واقعی بینهایت به توان بینهایت بار اکبرتر یا بزرگترم از واژه ی عربی - آرامی الله و از God انگلیسی زبانان و Gott آلمانی زبانان.

هیچ کس هیچ چیز با الله الکبیر مقایسه نمیشه وبزرگ نیست.

یقین بدانیددرانجام بسیارمتفاوت وتوجه به نمازواطاعت ازخداوندمفیدهست. درپناه حق باشید
انشاالله.

یا
غیر خدا در دو جهان هیچ نیست
هیچ مگو غیر که آن هیچ نیست
این کمر هستی موهوم را
چون بگشایی به میان هیچ نیست
خب زمانی که هیچ چیزی به جز خدا وجود نداره و همه چیز مجازی هستش و اوست که حقیقت مطلق است . . . !!! پس بزرگی هم فقط مختص اوست و لاغیر

روز ما آزردگان چون می شود نزدیک شب
می خروشد در زمین هر خار و خس، الله اکبر
گرچه این نامردمان بر گریه ی ما گوش بستند
ما خدایی در جهان داریم پس، الله اکبر
ظالمان را خسته خواهد کرد ایمانی که با ماست
بر کش از حلقوم خود با هر نفس، الله اکبر
تا قیامت ما برآییم و ز جورت داد جوییم
دست ها بر گوش خود آری که بس، الله اکبر
می رسد روزی که آزادانه پروازی کنیم
روز خود را می شمارم در قفس، الله اکبر
خانه هامان را به هم پیوسته این امید سبز
نیست کس بیگانه دیگر، هیچ کس، الله اکبر
بانگ شادی بخش ما بر بام ایران می نشیند
از خلیج فارس تا رود ارس، الله اکبر
ما دماوندیم و در هر صخره زخم دیو داریم
ما نمی ترسیم از این وحشی فرس، الله اکبر

ما کجاییم و خیال پست اهریمن کجاست؟
با عقابان می ستیزد این مگس، الله اکبر

داس خشم خلق ما شد تیزتر با سنگ قهرت
این علف ها هرزه و وقت هرس، الله اکبر

تیغ چون بیرون کشیدی، عاقبت در دور باطل
شحنه ها را می زند گردن، عسس، الله اکبر
گرچه ره تاریک و منزل دور و دشمن در کمین است
می رسد از بام ها بانگ جرس، الله اکبر
می نشاند صبح فردا، خنده را بر روی میهن
ای شمیم شاد آزادی برس، الله اکبر