القیه

لغت نامه دهخدا

( القیة ) القیة. [ اُ قی ی َ ] ( ع اِ ) احجیه است در وزن و معنی. ( از منتهی الارب ). چیستان و لغز. ( آنندراج ). معمی. مسائل دشواری که مطرح میشود. ( از اقرب الموارد ). بُردَک. ( مهذب الاسماء ). ج ، اَلاقی . ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || شدت و سختی. ( منتهی الارب ). در اقرب الموارد به این معنی بصورت جمع آمده است ،یقال : لقی منه الألاقی ، و لقی الاقی من شر - انتهی.

فرهنگ فارسی

احجیه است در وزن و معنی

پیشنهاد کاربران

بپرس