[ویکی نور] القول المتین فی تشیع الشیخ الأکبر محی الدین ابن العربی، نوشته ای مستقل و مفصل به زبان عربی، از آثار نویسنده ناآشنای معاصر، شیخ محسن قاسم طهرانی از شاگردان علامه سید محمدحسین حسینی تهرانی است که مذهب محی الدین بن عربی (560 - 638ق) را مورد بررسی قرار داده و سرانجام بنا بر نظر خودش، گرایش او به تشیع به معنایی خاص را به اثبات رسانده است. مقصود مؤلف از این تشیع همان مطلبی است که تحت عنوان جدید و نظریه متناقض نمای «تسنن دوازده امامی» از آن یاد می شود.
«تسنن دوازده امامی»، آمیزه ای از تشیع و تسنن است و به کسانی اطلاق می شود که از نظر علمی و اعتقادی و همچنین از نظر عملی و فقهی همانندی هایی با سنیان داشتند و همان طور که در تاریخ آمده، سنیان دوازده امامی با آنکه امامت و عصمت دوازده امام را پذیرفته بودند، ولی از خلفای سه گانه نیز کاملا دفاع کرده و آنان را خلیفه رسول الله می شمردند ....
نویسنده، نگارش و حروف چینی و مقابله مجلد اول این اثر را در تاریخ 27 رمضان 1423ق، در مدرسه امام باقر(ع) که آن را آیت الله شیخ حسین وحید خراسانی در قم تأسیس کرده، به پایان رسانده است ....ولی از زمان و مکان و ویژگی های نگارش مجلد دوم، خبری در دست نیست.
این کتاب در دو مجلد فراهم آمده است و مجلد اولش دو جزء دارد، ولی مجلد دوم هنوز منتشر نشده است. جزء اول مجلد اول، دارای 3 فصل است:
نویسنده در فصل اول، نخست، مطرح کرده است که «تسنن دوازده امامی» به معنای «پیروی از یکی از مذاهب فقهی چهارگانه همراه با پذیرش امامت دوازده امام»، موضوعی بس شگفت آور، ولی واقعی و تاریخی است که برخی از شخصیت های علمی در زندگی خود، معتقد و عامل به آن بوده اند و بعد افزوده است اولین کسی که اصطلاح «تسنن دوازده امامی» را به کار برده، مرحوم استاد محمدتقی دانش پژوه در کتاب «فرهنگ ایران زمین» بوده و پس از وی، استاد رسول جعفریان در کتاب «تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن دهم هجری» از او تبعیت کرده است.
«تسنن دوازده امامی»، آمیزه ای از تشیع و تسنن است و به کسانی اطلاق می شود که از نظر علمی و اعتقادی و همچنین از نظر عملی و فقهی همانندی هایی با سنیان داشتند و همان طور که در تاریخ آمده، سنیان دوازده امامی با آنکه امامت و عصمت دوازده امام را پذیرفته بودند، ولی از خلفای سه گانه نیز کاملا دفاع کرده و آنان را خلیفه رسول الله می شمردند ....
نویسنده، نگارش و حروف چینی و مقابله مجلد اول این اثر را در تاریخ 27 رمضان 1423ق، در مدرسه امام باقر(ع) که آن را آیت الله شیخ حسین وحید خراسانی در قم تأسیس کرده، به پایان رسانده است ....ولی از زمان و مکان و ویژگی های نگارش مجلد دوم، خبری در دست نیست.
این کتاب در دو مجلد فراهم آمده است و مجلد اولش دو جزء دارد، ولی مجلد دوم هنوز منتشر نشده است. جزء اول مجلد اول، دارای 3 فصل است:
نویسنده در فصل اول، نخست، مطرح کرده است که «تسنن دوازده امامی» به معنای «پیروی از یکی از مذاهب فقهی چهارگانه همراه با پذیرش امامت دوازده امام»، موضوعی بس شگفت آور، ولی واقعی و تاریخی است که برخی از شخصیت های علمی در زندگی خود، معتقد و عامل به آن بوده اند و بعد افزوده است اولین کسی که اصطلاح «تسنن دوازده امامی» را به کار برده، مرحوم استاد محمدتقی دانش پژوه در کتاب «فرهنگ ایران زمین» بوده و پس از وی، استاد رسول جعفریان در کتاب «تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن دهم هجری» از او تبعیت کرده است.