آلفونس دوده. آلفونس دوده ( فرانسوی: Alphonse Daudet ؛ زاده ۱۳ مه ۱۸۴۰ – درگذشته ۱۶ دسامبر ۱۸۹۷ ) نویسنده فرانسوی بود. او پدر نویسندگان، لئون دوده و لوسین دوده بود.
آلفونس دوده در سال ۱۸۴۰ در نیم زاده شد. او در ۱۵ سالگی به پاریس رفت و به نوشتن داستان، نمایشنامه و شعر سرایی پرداخت. دوده با داستان نامه های آسیای من مشهور شد.
دوده از حیث سبک جزء طبیعت گرایی شمرده می شود، اما از راهی احساسی تر به موضوع ها نزدیک می شود و معتقد است که داستان نویسانی که دقت خود را بر زشتی ها متمرکز ساخته اند، جهان را بد شناخته و بد تعبیر کرده اند، پدرش در شهر "نیم" کارخانه ابریشم بافی داشت، اما مجبور شد کارخانه را بفروشد و به لیون نقل مکان کند، آلفونس، در ابتدا از آب و هوای مرطوب آن شهر ناراحت شد اما خیلی زود با آن اقلیم خو گرفت، وی در ۱۴ سالگی اولین سفرها را آغاز کرد و نخستین شعرها را سرود، آلفونس در پی یافتن کار برای تأمین معاش خانواده راهی پاریس شد و به برادرش "ارنست" که او هم نویسنده بود پیوست، در همین زمان مایه کافی برای نوشتن داستانی به نام "La Pettit chose" گرد آورد، در پاریس او به یک باره دل به نوشتن داد، به محافل ادبیِ گوناگون سر کشید و با نویسندگانی چون امیل زولا، گوستاو فلوبر و برادران گنکور آشنا شد، با دختری زیبا به نام "ماری ریو" سر و سری پیدا کرد که ماجراهایش بعدها در کتاب "سافو" انعکاس یافت و تنها اثر منظوم خود به نام "Les amoureuses" را به او تقدیم کرد.
آلفونس برای روزنامه ها، به خصوص فیگارو چیز می نوشت، در یک فاصله ۵ ساله منشی خصوصی "دوک موری" بود، اولین کتاب ها و داستان هایش او را سرشناس کرد، اولین نمایشنامه اش به نام "آخرین بُت" در تماشاخانه اودئون بر روی صحنه آمد و بسیار جلب توجه کرد، با فردریک میسترال آشنا شد و معاشرت با وی شور و شوق او را برای زندگی پُر هیجان مردم جنوب فرانسه بیدار کرد، زندگی نامساعد دوره جوانی و بیماری ای که در تمام عمر گریبان دوده را رها نکرد وی را رنجور ساخت، مدتی را در الجزیره و قسمت آخر را در جزیره کرس گذرانید، مهمترین میوه توقف کوتاه او در مستعمره الجزایر، داستان "chapatin tueur des lions" بود که قهرمانش طرح مقدماتی "تارتارن" یکی از مشهورترین آثارش شد.
دوده در ۱۲۴۶ با "ژولی آلارد" ازدواج کرد و همسرش همکار صمیمی او تا پایان عمر بود، ژولی خود نویسنده ای چیره دست بود و از او کتاب شعری به نام "poesie" و کتابی به نام خاطراتی از یک گروه ادبی و کتاب دیگری موسوم به خاطرات خانواده و جنگ منتشر گردیده است، ثمره این زناشویی دو پسر به نام های لئون و لوسین، و دختری به نام ادمه بود، پسرانش هر دو نویسنده و دارای آثار متعدد بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلفونس دوده در سال ۱۸۴۰ در نیم زاده شد. او در ۱۵ سالگی به پاریس رفت و به نوشتن داستان، نمایشنامه و شعر سرایی پرداخت. دوده با داستان نامه های آسیای من مشهور شد.
دوده از حیث سبک جزء طبیعت گرایی شمرده می شود، اما از راهی احساسی تر به موضوع ها نزدیک می شود و معتقد است که داستان نویسانی که دقت خود را بر زشتی ها متمرکز ساخته اند، جهان را بد شناخته و بد تعبیر کرده اند، پدرش در شهر "نیم" کارخانه ابریشم بافی داشت، اما مجبور شد کارخانه را بفروشد و به لیون نقل مکان کند، آلفونس، در ابتدا از آب و هوای مرطوب آن شهر ناراحت شد اما خیلی زود با آن اقلیم خو گرفت، وی در ۱۴ سالگی اولین سفرها را آغاز کرد و نخستین شعرها را سرود، آلفونس در پی یافتن کار برای تأمین معاش خانواده راهی پاریس شد و به برادرش "ارنست" که او هم نویسنده بود پیوست، در همین زمان مایه کافی برای نوشتن داستانی به نام "La Pettit chose" گرد آورد، در پاریس او به یک باره دل به نوشتن داد، به محافل ادبیِ گوناگون سر کشید و با نویسندگانی چون امیل زولا، گوستاو فلوبر و برادران گنکور آشنا شد، با دختری زیبا به نام "ماری ریو" سر و سری پیدا کرد که ماجراهایش بعدها در کتاب "سافو" انعکاس یافت و تنها اثر منظوم خود به نام "Les amoureuses" را به او تقدیم کرد.
آلفونس برای روزنامه ها، به خصوص فیگارو چیز می نوشت، در یک فاصله ۵ ساله منشی خصوصی "دوک موری" بود، اولین کتاب ها و داستان هایش او را سرشناس کرد، اولین نمایشنامه اش به نام "آخرین بُت" در تماشاخانه اودئون بر روی صحنه آمد و بسیار جلب توجه کرد، با فردریک میسترال آشنا شد و معاشرت با وی شور و شوق او را برای زندگی پُر هیجان مردم جنوب فرانسه بیدار کرد، زندگی نامساعد دوره جوانی و بیماری ای که در تمام عمر گریبان دوده را رها نکرد وی را رنجور ساخت، مدتی را در الجزیره و قسمت آخر را در جزیره کرس گذرانید، مهمترین میوه توقف کوتاه او در مستعمره الجزایر، داستان "chapatin tueur des lions" بود که قهرمانش طرح مقدماتی "تارتارن" یکی از مشهورترین آثارش شد.
دوده در ۱۲۴۶ با "ژولی آلارد" ازدواج کرد و همسرش همکار صمیمی او تا پایان عمر بود، ژولی خود نویسنده ای چیره دست بود و از او کتاب شعری به نام "poesie" و کتابی به نام خاطراتی از یک گروه ادبی و کتاب دیگری موسوم به خاطرات خانواده و جنگ منتشر گردیده است، ثمره این زناشویی دو پسر به نام های لئون و لوسین، و دختری به نام ادمه بود، پسرانش هر دو نویسنده و دارای آثار متعدد بودند.
wiki: آلفونس دوده