[ویکی نور] الفوائد المدنیه (بحوث و مناظرات مع خمسه من اساتذه الجامعه العلمیه من علماء اهل السنه). الفوائد المدنیة (بحوث و مناظرات مع خمسة من أساتذة الجامعة العلمیة من علماء أهل السنة) حاصل پنج جلسه دو ساعته از مناظرات حسین شیخ الاسلامی تویسرکانی است که با پنج تن از علمای اهل تسنن در مدینه منوره حول مسائل اختلافی آنان با شیعیان انجام گرفته است. ایشان مباحث مطرح شده در این مناظرات را در پنجاه موضوع تقسیم بندی و به زبان عربی منتشر کرده است.
کتاب شامل مقدمه و پنجاه بحث ایراد شده توسط علمای اهل سنت در این مناظرات است. برخی از این مباحث عبارت اند از: زیارت قبور، توسل، سلام بر اموات، فایده زیارت و خلیفه بعد از رسول الله(ص).
شیوه نگارش مطالب بدین ترتیب است که نویسنده شبهه را با عبارت «منهم من قال» یا «قال بعضهم» مطرح کرده و سپس با «قلت» پاسخ داده است. نویسنده تلاش کرده است که شبهات را با استناد به آیات قرآن کریم و منابع اهل سنت پاسخ گوید.
مجادله و مناظره مابین فرق و ادیان مختلف از بهترین راه های ارائه مذهب و دفاع از آن و اثبات حقانیت فرقه ناجیه است. خداوند متعال خطاب به رسولش، نبی مکرم اسلام(ص) می فرماید: به سوی حق (پروردگارت) دعوت کن با حکمت و با آنان موعظه نیکو و مجادله (مناظره) احسن بنما.
مؤلف در سفر حجی که به کشور عربستان داشته در مدینه منوره، به جهت دفع شبهات از مذهب حقه شیعه و اثبات حقانیت این مذهب، با پنج تن از علمای اهل سنت طی پنج روز و در هر روز دو ساعت به مناظره پرداخته است؛ اما علمای اهل سنت در روز ششم دیگر در جلسات مناظره حضور نمی یابند و این مناظرات نیمه کاره خاتمه می یابد.
اولین شبهه کتاب چنین مطرح شده است: «شما شیعیان اموات را عبادت می کنید. چه فرقی بین شما و بت پرستان وجود دارد؟». در پاسخ چنین می خوانیم که فرق ما شیعیان و بت پرستان بسیار است. هیچ یک از آن ها را نباید با ما مقایسه کرد. ما می گوییم خداوند است که نیاز و درخواست ما را اجابت می کند. عالم سنی در پاسخ می گوید: بت پرستان نیز می گویند که خداوند است که نیازمندان را پاسخ می دهد و بت ها واسطه بین بندگان و خداوند هستند. نویسنده این پاسخ را صحیح ندانسته و در تأیید این که بت پرستان بت ها را عبادت می کنند به آیات کلام الهی اشاره می کند: «وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لاَ یَخْلُقُونَ شَیْئاً وَ هُمْ یُخْلَقُونَ وَ لاَ یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ یَمْلِکُونَ مَوْتاً وَ لاَ حَیَاةً وَ لاَ نُشُوراً» ﴿فرقان: 3﴾؛ و به جای او خدایانی برای خود گرفتهاند که چیزی را خلق نمیکنند و خود خلق شدهاند و برای خود نه زیانی را در اختیار دارند و نه سودی را، و نه مرگی را در اختیار دارند و نه حیاتی و نه رستاخیزی را.
کتاب شامل مقدمه و پنجاه بحث ایراد شده توسط علمای اهل سنت در این مناظرات است. برخی از این مباحث عبارت اند از: زیارت قبور، توسل، سلام بر اموات، فایده زیارت و خلیفه بعد از رسول الله(ص).
شیوه نگارش مطالب بدین ترتیب است که نویسنده شبهه را با عبارت «منهم من قال» یا «قال بعضهم» مطرح کرده و سپس با «قلت» پاسخ داده است. نویسنده تلاش کرده است که شبهات را با استناد به آیات قرآن کریم و منابع اهل سنت پاسخ گوید.
مجادله و مناظره مابین فرق و ادیان مختلف از بهترین راه های ارائه مذهب و دفاع از آن و اثبات حقانیت فرقه ناجیه است. خداوند متعال خطاب به رسولش، نبی مکرم اسلام(ص) می فرماید: به سوی حق (پروردگارت) دعوت کن با حکمت و با آنان موعظه نیکو و مجادله (مناظره) احسن بنما.
مؤلف در سفر حجی که به کشور عربستان داشته در مدینه منوره، به جهت دفع شبهات از مذهب حقه شیعه و اثبات حقانیت این مذهب، با پنج تن از علمای اهل سنت طی پنج روز و در هر روز دو ساعت به مناظره پرداخته است؛ اما علمای اهل سنت در روز ششم دیگر در جلسات مناظره حضور نمی یابند و این مناظرات نیمه کاره خاتمه می یابد.
اولین شبهه کتاب چنین مطرح شده است: «شما شیعیان اموات را عبادت می کنید. چه فرقی بین شما و بت پرستان وجود دارد؟». در پاسخ چنین می خوانیم که فرق ما شیعیان و بت پرستان بسیار است. هیچ یک از آن ها را نباید با ما مقایسه کرد. ما می گوییم خداوند است که نیاز و درخواست ما را اجابت می کند. عالم سنی در پاسخ می گوید: بت پرستان نیز می گویند که خداوند است که نیازمندان را پاسخ می دهد و بت ها واسطه بین بندگان و خداوند هستند. نویسنده این پاسخ را صحیح ندانسته و در تأیید این که بت پرستان بت ها را عبادت می کنند به آیات کلام الهی اشاره می کند: «وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لاَ یَخْلُقُونَ شَیْئاً وَ هُمْ یُخْلَقُونَ وَ لاَ یَمْلِکُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ یَمْلِکُونَ مَوْتاً وَ لاَ حَیَاةً وَ لاَ نُشُوراً» ﴿فرقان: 3﴾؛ و به جای او خدایانی برای خود گرفتهاند که چیزی را خلق نمیکنند و خود خلق شدهاند و برای خود نه زیانی را در اختیار دارند و نه سودی را، و نه مرگی را در اختیار دارند و نه حیاتی و نه رستاخیزی را.