الفه

لغت نامه دهخدا

( آلفه ) آلفه. [ ل ِ ف َ ] ( ع ص ) تأنیث آلف. خوگر. خوگیرنده. ج ، آلفات ، اوالف.

( اَلِفِه ) ( اع ) ؛ رسمیست که بنا بر آن در آخرین پنجشنبه سال برای مردگان حلوا خیرات میکنند.

سنتی کهن و قدیمی ریشه در عقاید کهن ایرانی و مهر پرستی کهن که در بختیاری باقی مانده