درباره یِ واژگانِ " فَنگ، فنج، فنجیدن، فَختن، الفَنگ، الفنج، الفنجیدن، الفَختن و. . . ":
ما در زبانِ پارسیِ واژگانِ " اَلفَنجیدن/اَلفَنج" را داریم که پیشوند " اَل" ازبرایِ دگرگونیِ آواییِ " د/ل" همان " اَد" است و آنچه می ماند، " فنجیدن/فنج - " است.
... [مشاهده متن کامل]
بابررسیِ آنچه در زیرواژه یِ " ختن" ( در همین تارنما، پیامِ شماره 1 ام ) گفته شد، در می یابیم که " فنج" بُن کُنونیِ ریشه یِ " فَنگ:fang" می باشد و ریختِ مصدریِ آن نیز " فَختَن یا فَنجیدن" می باشد.
از اینرو، ریختِ ریشه ایِ واژه یِ " اَلفنج" ، " الفَنگ" می باشد و ریختِ مصدریِ آن " اَلفَختن یا اَلفنجیدن" است.
ما در زبانِ پارسیِ واژگانِ " اَلفَنجیدن/اَلفَنج" را داریم که پیشوند " اَل" ازبرایِ دگرگونیِ آواییِ " د/ل" همان " اَد" است و آنچه می ماند، " فنجیدن/فنج - " است.
... [مشاهده متن کامل]
بابررسیِ آنچه در زیرواژه یِ " ختن" ( در همین تارنما، پیامِ شماره 1 ام ) گفته شد، در می یابیم که " فنج" بُن کُنونیِ ریشه یِ " فَنگ:fang" می باشد و ریختِ مصدریِ آن نیز " فَختَن یا فَنجیدن" می باشد.
از اینرو، ریختِ ریشه ایِ واژه یِ " اَلفنج" ، " الفَنگ" می باشد و ریختِ مصدریِ آن " اَلفَختن یا اَلفنجیدن" است.